Morgunn - 01.12.1996, Síða 48

Dulrænar frásagnir...
Eva Lind Þórðardóttir:
Hugleiðsla og margt fólk
Það var þannig eitt kvöldið heima hjá mér, að ég
ákvað sem fyrr, að hugleiða smávegis.
Og þá varð ég fyrir því, sem ég vill kalla eftirminni-
lega reynslu.
Þetta gerðist þannig að ég var komin í mjög djúpt
hugleiðsluástand, og allt í einu fer ég að finna fyrir
því hvernig hálsinn á mér fer að lengjast stöðugt. Mér
fer að hætta að standa á sama því að hálsinn á mér
hélt áfram að lengjast og lengjast, og mér fannst hann
hlyti að fara að slitna frá líkamanum að lokum.
En þá uppgötva ég allt í einu að mér finnst eins og
að líkami minn sé horfinn. Svo ég hugsa strax með
mér, jæja best að hætta þessu og bíða bara eftir að ég
vakni.
Eftir þetta f'er draumurinn að verða sífellt ruglings-
legri og á endanum rennur margt í honum saman fyr-
ir mér. En allt í einu rofar til í honum og var þá statt
fullt af fólki þarna í kringum mig ásamt einhverjum
verum, sem svifu stöðugt í kringum mig. Eg sá ekki
neitt af þessum verum sem þarna svifu, nema rétt
augun á þeim, en þau voru svört, svona einhvern veg-
in tígullaga með gulum hringjum í kring.
Þessar verur gerðu ekki neitt heldur bara svifu um
og störðu á mig. Þessu til viðbótar var einnig þarna
fullt af fólki, sem ég get ekki almennilega lýst. En
þetta fólk var alltaf að tala við mig og alltaf að segja
að það þyrfti að tala við mig, en ég vildi aldrei hlusta
á það, því ég væri svo hrædd við að vera of lengi út
46 MORGUNN