Morgunn - 01.12.1996, Síða 50

Dulrænar frásagnir...
verið mjög veik í bakinu síðan. Ég hafði verið slæm í
fæti vegna þessa og verið oft illa hölt í famhaldi af
því, ásamt því að vera hreinlega ómöguleg í verkjum
samfara þessum erfiðleikum. En nú brá svo við þeg-
ar ég ætlað að ganga út úr herberginu þarna um nótt-
ina, þá var ég eitthvað svo létt og allir verkir horfnir
og hafa, sem betur fer, aldrei látið á sér kræla síðan.
Ég fór rakleitt inn í svefnherbergi og ætlaði að fara
að sofa, en gat ekki sofnað af því að það var stöðugt
verið að tala við mig. Þess vegna fannst mér eins og
að ég væri orðin eitthvað léttklikkuð með þessa skíru
rödd stöðugt yfir mér.
Ég vil síður segja frá því hér, hvað þessi karl-
mannsrödd var sífellt að segja við mig, en þetta var
allt mjög furðulegt.
Aðalheiður Kjartansdóttir:
Óvæntur endir
✓
Eg var eitt sinn stödd á skemmtistað í Hafnarfirði
þegar yfir mig kemur einhver undarleg ólga. Ég
æði beint út til að athuga bílinn minn nánar. Og þeg-
ar ég hef gengið út að bílastæðinu, sé ég mér til mik-
illar undrunar að bíllinn minn er horfinn þaðan.
Þessvegna hraða ég mér uppá lögreglustöðina, sem
þarna var ekki allfjarri, og gef skýrslu að það sé búið
að stela bílnum. Vinir mínir keyra mig um Hafnar-
fjörðinn til að athuga hvort við sæjum bílinn.
Og það er þá sem minnið og „sannleikurinn“
steyptist yfir mig og ég man að ég hafði skilið bílinn
48 MORGUNN