Morgunn - 01.12.1996, Qupperneq 53

Aflitum og lækningum
fyrsta spori að því þar sem árangur fræðslu fer að
sýna sig og enn fleiri eru sporin uns maður getur far-
ið að starfa að miðlun eða heilun.
Allur asi og flýtir í námi í þessum efni er ekki til góðs.
Að framangreindum formála loknum ætla ég að
ræða um ýmsa liti, sem við þekkjum og vitum að eru
í nánd við okkur og við getum nýtt, sjálfum okkur og
öðrum til góðs, ef við höfum næga þekkingu til þess.
Til skýringar vil ég geta þess hér, að ég tel mig
skorta næga þekkingu á litum þessum til þess að
senda öðrum þá, þess í stað sendi ég Ijósið, það er að
segja lífsljósið, því án þess getur enginn verið.
Við teljum okkur vita að orka sú, sem í litum býr
geti verið mismikil. Við vitum líka að orkustöðvar
okkar hafa ákveðna grunnliti. Það er að segja, að
hver orkustöð hefur sinn lit er um hana hvirflast og
að hann, vegna nálægðar sinnar við næstu orkustöð,
blandast eitthvað hennar lit og þá myndast að sjálf-
sögðu, nýr litur.
Þegar svo allar orkustöðvarnar hafa blandað sín-
um litum saman, að einhverju marki, þá eru þar sam-
an komin býsna mörg litaafbrigði. En vegna hvers
erum við að virða þetta fyrir okkur? Jú, það er vegna
þess að við heyrum svo oft ýmsar fullyrðingar um að
þessi eða hinn liturinn sé af hinu illa. T.d. er mikið
rætt um að rautt sé slæmur litur og þá er jafnan vitn-
að í reiði, „hann var eldrauður af reiði,“ og sjálfur
eldurinn er líka oft talinn vondur, sem og hann getur
auðvitað verið á stundum.
Það gleymist hinsvegar að í þessum lit býr mikil
orka og að sjálft blóðið í æðum okkar ber þennan lit
með reisn.
MORGUNN 51