Morgunn - 01.12.1996, Síða 80

Hugheimar
þar þekkist ekki, sem betur fer, nokkurt ósamræmi
né böl, heldur af því að maður verður þar óhjá-
kvæmilega snortinn af þeirri allsherjar gleði eða
sælu, sem ríkir þar. Og hún dvínar aldrei hjá nokk-
urri veru, meðan hún dvelur þar. Og það er sama
hvers konar starfsemi menn hafa þar með höndum
og hve miklum framförum þeir kunna að taka og hve
mjög þeir geta fært sér hin ýmsu eðlismögn hug-
heima í nyt, þeir verða alltaf jafn gagnteknir af hin-
um óumræðilega fögnuði og sælu, er leiðir af því að
vera til á hinu himneska tilverustigi. Þessi sæla verð-
ur eins konar frumkennd í lifi manna, auk þess eru
þeir þar umkringdir af öðrum, sem eru gagnteknir af
sams konar sælu. Það er ekkert hér á jarðríki, sem
getur komist í nokkurn samjöfnuð við þetta sæluá-
stand og enginn maður getur í rauninni gert sér það
í hugarlund eins og það er, á meðan hann er hér í
heimi. Því þótt menn ímyndi sér sælustu gleði æsku-
áranna sameinaða andlegri reynslu þroskaaldursins
og síðan margfölduðu hana þúsundfalt, þá gætu þeir
þó ekki gert sér nema ofur ófullomna og óljósa hug-
mynd um það, sem mest ber á og mest er um vert, en
það er hið óumræðilega andlega lífsmagn, sem hið
himneska tilverustig er þrungið af.
Þetta lífsmagn lýsir sér meðal annars í því að hver
efnisögn, sem tilheyrir hugheimum sveiflast með af-
skaplegum hraða. Eins og kunnugt er hefur verið gert
ráð fyrir því, að engin efnisögn haldi nokkru sinni
kyrru fyrir eitt einasta augnablik, því að allt efni sé á
stöðugri hringrás, jafnvel það, sem er í hinum þétt-
ustu hlutum hér á voru jarðneska tilverustigi. Þegar
menn hafa öðlast geðræna skyggni, komast þeir að
78 MORGUNN
I