Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 86

Hugheimar
sem þú sæir eða yrðir var við, væri aðeins myndir, er
hugsunarháttur sjálfs þín mótaði sífellt úr efnisteg-
undum hugheima, þ.e. frumgervisefninu. Efnisteg-
undir þessar eru hinar sömu og þær, sem huglíkam-
inn er gerður úr. Og þegar sveifluhreyfing eða öldu-
kvik það, er við nefnum hugsun, fer um efnisagnir
líkamans, líður það þegar í stað út frá honum og út
um andrúmsloft það, er umlykur hann á alla vegu, og
kemst það þá í samsvarandi sveiíluástand. Hugsunin
verður þá til þess að móta frumgervisefnið í alls kon-
ar gervi, er sýna nákvæmlega hvernig hún hefur ver-
ið.
Þegar menn hugsa um sýnilega hluti, koma ná-
kvæmar eftirmyndir þeirra fram í hugheimum. Hins-
vegar birtast allar óhlutrænar hugmyndir sem marg-
víslegar rúmmálsmyndir, sem eru þá bæði mjög fagr-
ar og fullkomnar í lögun. Þess ber að geta í þessu
sambandi, að í hinum æðri heimum er margt áþreif-
anlegt, sem hér á jarðríki er lítið meira en óljósar
hugmyndir.
Það liggur því að heita má í augum uppi, að hver
sá maður, sem vill sökkva sér um hríð niður í hugs-
anir sínar í hugheimum, getur í raun og veru lifað þar
í heimi, sem hann sjálfur hefur skapað og á hann ekki
á hættu að nokkur geti orðið til þess að trufla hann.
Hann sér þar, auk þess, allar hugmyndir sínar og
jafnframt hverjar aíleiðingar þær geta haft, jafnóðum
og þær líða fram fyrir hann. En, ef honum léki mjög
hugur á að athuga þetta tilverustig, sem hann væri
staddur á, yrði hann að gæta þess vandlega, að halda
huganum í stilli og láta hann ekki halda áfram að
84 MORGUNN