Morgunn - 01.12.1996, Síða 88

Hugheimar
mjög, er það sem kalla mætti litamál tívanna, samtal
þeirra vera, er standa á miklu hærra þroskastigi en
hann sjálfur. Og ef hann fer svo sjálfur að reyna að
nota slíkt litamál, kemst hann brátt upp á lag með að
láta hugsanir sínar í ljós með þessum nýja og yndis-
lega hætti. Þá opnast honum ný þekkingarleið í hug-
heimum, hann kemst í kynni við hina æðri íbúa
þeirra og fær lært margt af þeim, eins og við munum
reyna að skýra nokkuð ítarlega frá síðar.
Það er nú þegar auðsætt, hvers vegna það var ekki
unnt að láta kafla þennan fjalla um starfssvið hug-
heima, að sínu leyti eins og við reyndum að lýsa
starfssviðum geðheima. Sannleikurinn er sá, að í
hugheimum eru engin sérstök starfssvið, nema þau,
er hver og einn býr sér til sjálfur með hugsunum sín-
um, nema því aðeins, að við segðum, að allur hinn
dýrðlegi verusægur, sem líður stöðugt fram fyrir
hvern þann er dvelur í hugheimum, séu í raun og
veru hlutir, er setji snið sitt á allt útlit hinna ýmsu
svæða hugheima, svo það lætur ef til vill sýnu nær
sanni að segja, að þar séu alls konar starfssvið og að
þar geti menn litið hvers konar fegurð á hauðri, í lofti
og legi í margfalt ríkari mæli en unnt er að sjá hér á
jarðríki, og menn geta yfirleitt gert sér í hugarlund.
En menn sjá það eitt af dýrð hugheima, sem þeirra
eigin skynjanagáfa gerir þeim fært að sjá og hún fer
eftir því, hve miklum þroska þeir hafa tekið á jarðríki
og í geðheimum.
Framhald í næsta blaði.
Þá verður fjallað m.a. um öldurnar miklu, hærri og lægri
hugheima, áhrif hugans, hugsanagervi, o.fl.
86 MORGUNN