Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 6

Ritstjórarabb
maðurinn nýti að öllu jöfnu ekki nema 1/10 hluta heila
sins, sem segir okkur að það hljóti að vera nánast ótrúlega
miklir möguleikar faldir í honum, sem við ekki höfum
enn lært að notfæra okkur. Og hvað erum við að burðast
með allan þennan óvirka hluta ef við höfum ekkert gagn
af honum?
Það er þekkt staðreynd að náttúran býr ekki margt til
svona út í bláinn eða „af því bara,“ eins og sagt er stund-
um. Flest verður til vegna einhvers og það þróast ekki
nema það hafi eitthvert hlutverk og starfsemi. Sé slíkt
ekki til staðar þá hlýtur það, sem í hlut á, að visna og
deyja.
Nú verður ekki séð eða heyrt af vísum mönnum, að
„óvirkir“ hlutar heila manna eða dýra séu, í heildina tekið,
neitt visnir eða dauðalegir hjá heilbrigðum einstaklingum.
Þess vegna finnst manni það hljóti að liggja í hlutarins,
eða réttara sagt, heilans eðli, að hann sé allur að einhvers
konar starfi, þó svo að maðurinn verði þess ekki var eða
geri sér grein fyrir því, jafnvel þó til vísindamanna teljist.
Þá er kannski ekki svo ljarlægt að varpa firam þeirri
spurningu hvort þessir 9/10 hlutar heilans séu ekki verk-
færi fyrir hin svo kölluðu æðri svið jarðlíkamans eða æðri
skynjun og virkni?
Undirvitund er hugtak, sem gjaman er notað um ómeð-
vitaða starfsemi, sem fram fer hjá mannfólkinu og ekki
nær til dagvitundar þess. Hvar er þessi undirvitund? Má
ekki telja að dagvitundin hljóti að vera í þessum 1/10 hluta
heilans, sem við teljum virkan? Öll svörun við skynjun fer
fram í heilanum og þess vegna hlýtur starfsemi undirvit-
undarinnar að fara þar fram líka. Miðlar vinna sjaldnast í
gegnum dagvitundina. Þeirra dulskynjun kemur fram á
einhverjum óræðum innri stað. Kannski einmitt í þessum
4 MORGUNN