Morgunn - 01.12.1997, Page 22

Sannanir fyrir liji eftir dauðann
líkamann og væri finnanlegt. Þetta leiddi svo til
árangursríkra leitar-tilrauna hans með Keith Harary, sem
þá var háskólanemi við Duke háskólann.
Frægustu og árangursríkustu tilraunir hans snerust um
litla kettlinginn hans, Anda, en hegðun hans breyttist af-
gerandi þegar Keith vann með hann.
Bæði dr. Osis og dr. Morris töldu að tilraunir þeirra væru
í samræmi við framlífstilgátuna en ekki sönnun fyrir henni.
Dr. Morris hafði sérstaklega lítið upp úr krafsinu þegar
til þess kom að ákvarða hvað niðurstöður rannsókna
raunverulega gáfu til kynna, og enn þann dag í dag er
hann hlutlaus um hvaða niðurstöður má draga af rann-
sóknum hans.
Dulsálarfræðingar í dag eru samt sem áður að leita að
meiru en bara grunnsönnun fyrir framhaldslífi. Um stund
leit út fyrir að besta leiðin að málinu væri í gegnum sál-
farir, en þær reyndust ekki eins nytsamar og margir dul-
sálarfræðingar höfðu vonað. Sálfarir reyndust vera of
flóknar sál- og dulsálarffæðilega í vinnslu og enn í dag eru
þær ráðgáta fyrir mörgu rannsóknafólki sem kannað hefur
leyndardóma þeirra. Þrátt fyrir t.d. sérstaka hæfileika sína,
þá var Keith Harary mjög ósamkvæmur sjálfum sér þegar
hann var að framkvæma tilraunir með marksálfarir þær
sem dr. Osis útbjó með Ingo Swann. Og jafnvel dr. Osis
varð að játa að lokum, að hann gæti aðeins fundið einn
annan aðila sem gæti sýnt árangur í tilraunum hans.
Mikilvægi sálfara við rannsóknir á framlífi heldur engu
að síður áfram að vekja áhuga nokkurra rannsóknamanna.
Því, þegar til lengdar lét, þá fúndust, á sjöunda áratug-
num, nokkur rök, sem gáfu til kynna að í vissum tilvikum
a.m.k., þá er það eitthvað finnanlegt sem yfirgefur lík-
amann við sálfarir
20 MORGUNN