Morgunn - 01.12.1997, Qupperneq 76

Horfðu lil Ijóssins
enn skærar, ef mögulegt er, þannig að ljósgeislar þess nái
að skína inn á augnablik erfiðu stundanna.
Horfðu til ijallanna, þeirra dimmbláu tinda, sem ber við
ljósbláan morgunhimin, sem gefur fyrirheit um eitthvað
fagurt og lifinu þóknanlegt, handan þeirra. Þú heitir
sjálfúm þér að þangað skulir þú beina för þegar tækifærið
býðst. Okkur eru jafnan gefin mörg tækifæri. Stundum
verðum við þeirra vör, stundum ekki. Það er okkar að
greina þau og grípa. Þau eru færð okkur innan seilingar en
hendur okkar eru ekki sjálfkrafa leiddar til grips á þeim.
Við þurfum að velja og hafna. Það er okkar frelsi til þess
að móta framtíðina. Og oft finnst okkur að við höfum
ekki valið rétt. Og hvers vegna? Vegna þess að við álítum
að allt það besta hljóti að koma í gegnum gleði og blíðu.
En ekki er það nú alltaf svo. Breytingar til hins betra geta
stundum ekki orðið nema fyrst sé rifið niður og síðan
byggt upp aftur. Það er grunntónninn, stórt séð. En þarna
eru stigin, atriðin og aðstæðurnar gríðarlega tjölþætt. Það
er hluti af námi hvers og eins að reyna að lesa út úr
mynstri þeirra tækifæra, sem hann hefur fengið, verið
upplýstur um og valið. Stundum fær hann hjálp við að
velja ef hann biður um hana og hefur til hennar unnið, ef
svo má segja, þó kannski fari það nú ekki algjörlega eftir
þeirri orðanna hljóðan.
En horfið til Ijóssins, það mun vísa ykkur leiðina og
færa ykkur þá orku og styrk sem nauðsynlegur er til þess
að útskrifast sem næst því, er hugurinn stóð til. Og munið
það, að útkoma uppskerunnar fer ekki alltaf eftir ijölda
sekkjanna, heldur gæðum kornsins, sem upp var skorið.
74 MORGUNN