Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 38

Hugsanaflutningur
geti meira að segja lokað fyrir dulrænan skynjanda. Dr.
Ernesto Spinelli ákvað að komast að þessu með því að
rannsaka börn. Rannsökuð voru meira en 2000 börn, með
því að biðja þau að benda á eina af fimm myndum, sem
þau teldu að væri send af „sendanda,“ sem væri að reyna
að senda þeim mynd með dulrænum aðferðum (ESP).
Bestu niðurstöðurnar fengust hjá 3ja ára börnunum,
sem höfðu rétt fyrir sér í 46% tilfella. Dr. Spinelli var
stein-hissa og sagði:
„ Samkvæmt tölfrœðinni áttu þau að hafa rétt fyrir sér í
einu tilfelli afhverjum fimm, þ.e.a.s. 20% tilfella, svo þau
náðu meira en tvöfalt betri árangri en þau áttu að ná töl-
frœðilega séð. Hjá síðasta hópnum, þeim sex til átta ára,
var árangurinn allt niður í 26%, sem ekki er neitt sér-
stakt, en verður þó að teljast mjög athyglisvert. “
Menn höfðu sem sagt slegið föstu mjög mikilvægu
atriði: Því eldri sem börnin voru, þeim mun minni var
dulræn skynjun þeirra og öfugt. Með öðrum orðum, ef
maður vill ná góðum niðurstöðum, þá á maður að rann-
saka lítil börn.
Hugmyndin um að við séum kannski öll fædd með
hæfileika til þess að senda hugsanir til annarra en missum
þann hæfileika með árunum, er hrífandi.
Dr. Spinelli býr í haginn fyrir hinn afgerandi dulræna
hæfileika á eftirfarandi hátt:
„Eftir því sem við verðum eldri, þá byggjum við upp
einhvers konar huglæga vörn til þess að koma í vegfyrir
að hugsanir okkar sleppi út frá heilanum. Við byggjum
upp huglœg landamœri. En það hefur barnið ekki lœrt
ennþá, svo hugsanavirkni þess er ennþá mjög sterk, og, á
margan hátt, mikið opnari. Þetta er skýringin á því að ég
næ hærra hlutfalli hjá börnum en fullorðnum. “
36 MORGUNN