Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 91

Hugheimar
En hverjum þeim manni, sem hefur tekist að þroska hjá
sér þá skynjunarhæfileika er leynast með honum og
tilheyra huglíkamanum, er þegar innan handar að rann-
saka hinar áreiðanlegustu söguheimildir, sem til eru og
mest er um vert. En auðvitað verður hann að hafa þroskað
þessa hæafileika svo, að hann geti beitt þeim á meðan
hann er í jarðneska líkamanum. Honum er þá í lófa lagið
að líta í tómstundum sínum, yfir rás viðburðanna á þeim
kafla sögunnar, sem við þekkjum og leiðrétta frásögurnar
jafnóðum eftir því sem hann sér hvernig hinar ýmsu villur
og skekkjur hafa slæðst inn í þær eða eins og þær nú eru
til vor komnar. Og hann getur meira að segja litið yfir alla
sögu veraldarinnar frá upphafi vega. Hann getur þá til
dæmis séð, hvernig vitsmunalífi mannsins hefur miðað
áfram, eftir því sem aldir og árþúsundir liðu. Honum gefst
þá einnig kostur á að sjá komu Loga-drottnanna og vöxt og
viðgang hinnar miklu siðmenningar, sem þeir koma á fót.
En hann getur auðvitað athugað margt fleira en
framfarasögu mannkynsins. Hann hefur þá t.d. frammi
fyrir sér, eins og í náttúrugripasafni, allar hinar furðulegu
dýra- og jurtategundir, sem náttúran ól af sér, á meðan
jörðin var ung og skammt á veg komin. Þá getur hann líka
athugað hinar stórkostlegu breytingar, sem orðið hafa á
jarðlögunum og sömuleiðis séð hin mikilfenglegu nátt-
úruumbrot, er hafa hvað eftir annað gerbreytt öllu yfir-
borði jarðarinnar.
Þær eru sannarlega margar og tjölbreyttar, rannsókna-
leiðirnar, sem sá maður getur lagt inn á, er hefur þroskað
hjá sér þá skynjunargáfu er gerir honum fært að sjá og
athuga annála náttúrunnar, svo rnargar og íjölbreyttar að
jafnvel þótt ekkert annað væri unnið við það að kynnast
hugheimum en þetta eina, þá væri það samt miklu fróð-
MORGUNN 89