Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 23

Sannanir fyrir lífi eftir dauöann
En þessi niðurstaða verður að vera til bráðabirgða, því
margir aðrir dulsálarfræðingar vilja heldur trúa því að dul-
skynjun og dulræn kjörleitni í Qarlægð geti útskýrt jafnvel
árangurinn á rannsóknastofum Swanns og Hararys.
Rannsóknir á nær-dauða fyrirbœrum.
Rannsóknir á sálförum bera okkur að tveimur öðrum
greinum, sem nú um stundir vekja áhuga hjá nokkrum
framlífs rannsakendum. Þær snúast um athuganir á nær-
dauða reynslu (sem oftast tengist sálförum) og svipum.
Auðvitað kannast lesendur við fyrirbærið „nær-dauða
reynslu,“ sem fyrst vakti verulega athygli þegar bók dr.
Reymonds Moodys, „Líf eftir líf,“ kom út árið 1975. Bók
hans ijallaði um frásagnir margs fólks, sem hafði dáið
læknisfræðilega en lifað af og sagt frá reynslu sinni. Það
sagði alltaf frá sálförum utan líkamans, þar sem það hitti
látna ættingja og heimsótti andaheiminn.
Rannsóknir á NDR fengu traustari grunn þegar dr.
Kenneth Ring í Connecticut og dr. Michael Sobom í
Georgia, sem sneiddu hjá atvikssagnaaðferð Moodys,
notuðu almennilega aðferð við sýnaúrtöku til þess að
velja þá sem höfðu snúið aftur úr dauðanum. Þeir fundu
líka að nær-dauða reynsla verður venjulega hjá þeim, sem
lifa af læknisfræðilegan dauða.
Dr. Sabom gekk nokkru lengra með því að rannsaka
fjölmörg tilfelli þar sem heimildarmenn hans lýstu
atburðarásinni er leiddi til endurlífgunar þeirra. Læknis-
og tæknifræðileg þekking þeirra var merkilega góð og
kom dr. Sabom til að álykta sem svo, að heimildarmenn
hans hefðu yfirgefið líkami sína og með einhverjum hætti
HORFT Á það, sem fram fór.
Og ekki hefur dr. Sabom verið einn um uppgötvanir
MORGUNN 21