Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 20

Sarmanir fyrir lífi eftir dauöann
kenningarinnar um súper-dulskynjunina. Það er ekki
mikill ágreiningur um hvort frumherjar Breska sálarrann-
sóknafélagsins hafi safnað saman áhrifamiklum sönn-
unum fyrir framhaldslífi. Flestir dulsálarfræðingar í dag
eru sammála um að það hafi þeir gert. En engin óyggjandi
sönnun um framhaldslif kom nokkurn tímann út úr
þessum fyrstu rannsóknum, einfaldlega vegna þess að
fyrstu dulsálarfræðingarnir gátu aldrei komist út úr þeirri
blindgötu sem tilgátan um súper-dulskynjun olli.
Alltaf gátu efasemdamennirnir skírskotað til hugsana-
lesturs-, skyggni-, og jafnvel forspárhæfileika miðilsins,
jafnvel þó það væri bara fræðilega.
Þessi súper-dulskynjunarkenning fékk meira að segja
dyggan stuðning þegar dr. S. G. Soal skýrði frá, árið 1925,
(nú frægum) fúndum sínum með Blanche Cooper, trans-
miðli i London.
Soal skýrði ffá mörgum þýðingarmiklum fundum, þar
sem hann spjallaði við gamlan vin sinn, Gordon Davies.
Þeir gátu rifjað upp gamla vináttu sína í gegnum trans-
miðilinn og persónusköpunin var fullkomin. Dr. Soal
staðfesti meira að segja að rödd miðilsins minnti sig
sterklega á rödd þessa gamla vinar síns.
Það kom því eins og reiðarslag yfir hann þegar hann
komst að þvi að Gordon Davies var enn á lífi og lifði
hamingjusamlega í London!
Þrátt fyrir þessi vandamál, þá eru dulsálarfræðingar
samtímans, sem áhuga hafa á framlífsmálinu, stöðugt að
leita leiða til þess að komast fyrir þessa súper-dulskyn-
junar kenningu.
Ný tilfelli, ný sönnunaratriði og nýjar aðferðir við að
gera sér hugmyndir um framlífsmálið, hafa verið að efla
dulsálarfræðina alla tíð síðan á sjöunda áratugnum. Þó að
18 MORGUNN