Morgunn - 01.12.1997, Blaðsíða 65
Hvað sögðu þau um
spíritismann?
Danska skáldkonan Thií Jensen, 1950:
„Þegar ég segi fólki að ég sé spíritisti, og það er ég vön
að gera, hefur ekki einu sinni, heldur þúsund sinnum,
verið sagt við mig:
„Og ég, sem hélt að þér væruð svo GÁFAÐAR.“
En ég er búin að halda opinbera fyrirlestra um málið í
tuttugu ár, svo að enginn þarf að vera í vafa unt afstöðu
mína. Mér rnundi finnast ég óvirða sál mína, ef ég léti
fólk vera í vafa um álit mitt á þessu máli.“
Jónas Þorbergsson, frv. útvarpsstjóri:
„Kynni mín af spíritismanum og samband mitt við
framliðna menn hafa haft í för með sér gerbreytingu á
viðhorfi mínu til lífsins og tilverunnar, lífslíðan ntína og
viðleitni til lífsbreytni. Þau hafa veitt mér aukin tök á
skapstjórn minni, geðró og umfram allt, æðruleysi. Þau
hafa veitt mér víðari útsýn og kennt mér að leggja hóflegt
mat á lystisemdir jarðlífsins. Barnatrú mín hefur eigi
aðeins dýpkað, heldur hlotið staðfestingu. Og ég tel mig
hafa öðlast ótvíræðar sannreyndir fyrir því, sem er kjarni
allra trúarbragða: Trúnni á framlífið, trúnni á eilíft líf.
Meginatriði trúarjátningar minnar eru raunar ekki
margbrotin:
Eg trúi á almættið, sem við nefnum Guð eða Guð föður,
skapara alls, sem er í alheimi.
Ég trúi því, að orkan frá almættinu og geislum hennar sé
undirstöðuverund alls, sem er, og að efnið í öllum
MORGUNN 63