Fréttablaðið - 12.11.2011, Qupperneq 102

12. nóvember 2011 LAUGARDAGUR54
krakkar@frettabladid.is
54
Hólmfríður Hafliðadóttir LEIKHÚS
Þú getur sent brandara til krakkar@frettabladid.is
Fornleifar, hvað er nú eiginlega
það? „Öll mannvirki, eins og hús,
grafir, sel, fornleiðir og yfirgefn-
ir kirkjugarðar svo að eitthvað
sé nefnt og eru eldri en 100 ára
teljast til fornleifa.“
Eru þær eitthvað merkilegar?
„Já, vegna þess að í þeim er
fólgin saga um fólk sem er löngu
dáið og skildi ekkert annað eftir
sig en mannvirki og hús.“
Flokkast ryðgað hjól eða mygl-
aður ostur sem fornleifar?
„Ryðgað hjól getur verið forn-
gripur ef það er eldra en 100 ára
en myglaður ostur sem finnst í
búri yrði talin til sýna, en ekki
forngripa.“
Af hverju ákvaðst þú að verða
fornleifafræðingur? „Þegar ég
var sjö ára fór ég oft á Þjóð-
minjasafnið þegar veðrið var
leiðinlegt og enginn vildi vera í
indíánaleik eða bófahasar. Þar
sá ég beinagrind af konu frá
Hafurbjarnar stöðum rétt hjá
Sandgerði. Ég var heillaður af
þessari konu vegna þess að hún
var fædd á svipuðum slóðum
og ég. Svo komst ég að því að
sá sem réði öllu á safninu væri
fornleifafræðingur og þar með
voru örlög mín ráðin. Í dag ligg-
ur beinagrindin ofan í gólfinu á
Þjóðminjasafninu, undir gleri.“
Hefurðu sjálfur fundið beina-
grind? „Ég hef fundið margar
beinagrindur, þó aðallega erlend-
is. Einu sinni gróf ég ásamt
nokkrum öðrum fornleifafræð-
ingum og nemendum um 180
beinagrindur. Elsta beinagrind-
in var frá því um 1000 fyrir
Krist. Yngsta beinagrindin
var af stelpu frá víkingaöld,
eða frá því um 800-900 eftir
Krist. Ég hef líka grafið í gröf
þar sem kallinn á bænum hafði
sett sínar eigin tennur á meðal
hinna tannanna í gröfinni. Upp
komst um kall fljótt og platið mis-
tókst.“
Varstu hræddur? „Ég var ekki
hræddur, en nemi sem var með
í för öskraði af hræðslu þegar
hauskúpa datt út úr sandbakka
sem hann var að hreinsa.“
En hefurðu einhvern tímann
grafið upp risaeðlubein eða
risaeðluegg? „Risaeðlubein eða
egg hef ég aldrei
fundið vegna þess
að Ísland var
ekki til þegar
risaeðlur gengu
um jörðina.“
En gull eða
falinn fjársjóð?
„Gull hef ég
fundið, til dæmis
gullhring í búrinu
á Bæ í Öræfa-
sveit. Hann var
bara átta
karöt, en hefur þótt flottur árið
1362.“
Máttu eiga eitthvað sjálfur af
því sem þú finnur? „Allt sem
ég finn við rannsóknir er eign
þjóðarinnar, okkar sem búum í
landinu.“
Hvert fara þá fornleifarnar
þegar búið er að rannsaka þær,
á Sorpu eða í sjóinn kannski?
„Allir forngripir fara að lokum
á Þjóðminjasafn Íslands til fram-
tíðar varðveislu eða á annan stað
sem hlotið hefur samþykki til
þess að geyma þá.“
Hvar er hægt að skoða þá?
„Forngripi er til dæmis hægt að
skoða á flestöllum söfnum út um
allt land, á Þjóðminjasafninu,
Landnámssýningunni í Aðal-
stræti í Reykjavík, Minja-
safni Akureyrar, á Skógar-
safni undir Eyjafjöllum,
Minjasafni Austfjarða á
Egilstöðum og Víkinga-
heimum í Reykjanesbæ.
Svo hafa sum sveitarfélög
skráð sínar fornleifar. Best
er að kynna sér skrárnar til
að fá upplýsingar um hvers
kyns fornleifar er að
ræða.“
BEINAGRINDUR OG GULL
Bjarni F. Einarsson fornleifafræðingur hefur fundið alls kyns spennandi hluti um
ævina. Einu sinni gróf hann upp gullhring frá 14. öld og í annað skipti heilar 180
beinagrindur. Hann var samt ekkert hræddur.
Ég hef líka
grafið í gröf þar
sem kallinn á bænum
hafði sett sínar eigin
tennur á meðal hinna
tannanna í gröfinni.
Upp komst um kall
f ljótt og platið mis-
tókst.
Sjúklingur: „Læknir, konan
mín segir að ég éti eins og
hestur.“
Læknir: Heyrðu góði, taktu
grasið út úr þér, ég heyri
varla hvað þú segir.“
Sjúklingur: „Ég hef ekki sofið
í marga daga.“
Læknir: „Af hverju ekki?“
Sjúklingur: „Ég sef á næt-
urnar.“
Pabbinn: „Heldur þú að
sonur okkar hafi allar gáf-
urnar frá mér?“
Mamman: „Það hlýtur að
vera. Ég hef mínar enn þá.“
Svo var það Skotinn sem var
svo nískur að hann hló ein-
göngu á kostnað annarra.
Heimild: Hlæjum hátt með
Hemma Gunn. 1000 brand-
arar og gamansögur.
Y8.COM er leikjasíða þar sem hægt er að spila ókeypis leiki.
Þar eru dýraleikir, bílaleikir og fótboltaleikir svo dæmi séu nefnd.
Sjá nánar á www.y8.com
Hólmfríður Hafliðadóttir er 12
ára nemandi í Laugalækjarskóla.
Hún fór að sjá Töfraflautuna í
Hörpunni um síðustu helgi og
skemmti sér hið besta. Allavega
væri hún alveg til í að fara aftur.
„Já, sýningin var fyndin,
skemmtileg og tónlistin frábær,“
segir Hólmfríður en hún fór með
mömmu sinni og pabba og
systur á sýninguna. En skemmtu
þau sér jafn vel og hún?
„Já, þau hlógu mikið.“
Spurð hvaða lag Hólmfríði hafi
fundist skemmtilegast í sýning-
unni er hún ekki lengi að svara,
lag Næturdrottningarinnar.
Henni fannst ekkert lag leiðin-
legt á allri sýningunni en þegar
hún er spurð hvort einhver
persóna í sýningunni hafi verið
leiðinleg dettur henni helst í hug
Sarastró. Papagenó hafi hins
vegar verið skemmtilegastur.
En hvernig fannst henni leik-
myndin? „Hún var skrýtin en á
flottan hátt,“ segir Hólmfríður og
bætir við að flestir krakkar ættu
að geta haft gaman af Töfraflaut-
unni. „Þeir sem kunna að lesa
og þekkja söguna pínu ættu að
hafa gaman af sýningunni, en
þetta skýrist allt á endanum. Ég
gef henni fjórar og hálfa stjörnu.“
Töfraflautan
Hólmfríður Hafliðadóttir, nemandi
í Laugalækjarskóla, gefur Töfra-
flautunni fjórar og hálfa stjörnu.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN