Teningur - 01.10.1991, Qupperneq 54

MYNDLIST
auðvitað fjarstæða af því að það cr í
raun og veru svo mikilvægt að sýna í
Evrópu. Þar er óhemjumikið að ger-
ast og hér finnurðu grunninn. Rætur
listarinnar eru í Evrópu.
R. T.: Margir amerískir listamenn eru
þröngsýnir. Einfaldlega.
Þ.Þ.: En hvað er svona merkilegt að
gerast í Evrópu?
W.H.: Það er mikið að gerast í
Evrópu. Hér er svo mikið af sjálf-
stæðum listamönnum að það er engin
leið að tala um stefnur eða stíla, öllu
hefur verið haldið galopnu síðastlið-
inn áratug og að mínu áliti er hreint
ótrúlegur fjöldi frábærra listamanna
að vinna hér um þessar mundir, hver
með sínum hætti. Það er einfaldlega
ekki hægt að nefna einhvern cinn stíl
eða eitthvert eitt form sem hefur ein-
kennt síðastliðinn áratug. Menn hafa
verið að vinna svo sjálfstætt, rétt eins
og við.
Þ.Þ.: Einhvcr nöfn?
S. R.: Mér finnst það sem Boltanski
hefur verið að gera mjög spennandi.
Og Mucha. Það eru margir Þjóðverj-
arnir mjög sterkir, sömuleiðis nokkrir
Belgar, en þetta eru allt, eins og við
sjálf, svo ólíkir einstaklingar, sem
skara fram úr um þessar mundir.
Þ.Þ.: Hvað um þessa evrópsku list-
páfa, mennina sem eru að setja
saman stórsýningarnar og haga sér oft
eins og þeir séu mikilvægari en lista-
mennirnir sjálfir. Er þeirra starf e.t.v.
orðið meira skapandi en starf lista-
mannsins?
J.F.: Nei, ég held að þessir menn séu
ekki meira skapandi en listamcnnirn-
ir. Þeir cru hins vegar í stöðu sem
veitir þeim ákveðið vald en það
truflar okkur ekki. Ég held að það sé
gott að hafa jafn marga sjálfstæða
„Iistpáfa“ á markaðnum og raun ber
vitni. Þeir eru stöðugt að uppgötva
nýja listamenn og koma þeim á fram-
færi og sjá til þess að það er skrifað
um þá og þeir skilgreindir. Það truflar
mig ekki. Þvert á móti. Ég er mjög
hlynnt þeirra starfi.
Þ.Þ.: Hefur velgengnin breytt afstöðu
ykkar til listheimsins?
J.F.: Nei, í rauninni ekki. Velgengnin
er góð, ekki síst peningahliðin á
henni, af því að betri fjárhagur gefur
manni færi á að vinna meira, fjárfesta
í sjálfum sér, halda sér á lífi og
þroska sig sem listamann í víðasta
skilningi.
Þ.Þ.: Hvað um framtíðina? Haldið
þið áfram að vinna saman?
W.H.: Já, því ég lít svo á að okkur
hafi gengið það vel sem „Fjórir amer-
ískir listamenn“. Ég held að oft á
tíðum sé það betra fyrir unga eða
nýja listamenn að standa saman sem
hópur þegar leitað er að listhúsum og
reynt er að fá skrifaðar unt sig greinar
í tímarit og svoleiðis. Það er auðveld-
ara fyrir þá að byrja sem hópur til að
ná athygli fjölmiðlanna. Þess vegna
gerðum við þetta. Það er miklu erfið-
ara fyrir einstaklinga að finna góð
listhús og svoleiðis.
Þ.Þ.: Hvenær ætla „Fjórir amerískir
listamenn" að sýna á Islandi?
S.R.: Ég veit það ekki. Ef aðstæður
eru góðar til sýningarhalds, - ef við
fáum spcnnandi tilboð, af hverju
ættum við þá ekki að sýna þar? Það er
aldrei að vita.
R.T.: Það getur allt gerst.
Jaiu'l Fleisch: Bygging #8.
Þakkir færðar Guillaume BIJL; án hans
aðstoðar hefði þetta viðtal aldrei orðið að
veruleika.
52