Vera - 01.04.2002, Blaðsíða 29

I
Hrönn mætir meö mömmu sína með
sér í viðtalið. Mér dettur fyrst í hug
að mamman eigi að vera nokkurs
konar hugmyndafræðilegur lífvörð-
ur sem komi í veg fyrir að vondi femínistinn
tæti dótturina í sundur, en fljótlega kemur í
Ijós að mæðgurnar eru óvenjulega samrýmdar
og þær hafa starfað sem einn maður að gerð
myndarinnar í skóm drekans. Mamma hélt á
myndavélinni meðan dóttirin lagði sig alla í
fegurðarsamkeppnina. Þegar mamman, sem
heitir Sigrún Hermannsdóttir, fer á snyrting-
una vísar Hrönn til hennar sem „gömlu rauð-
sokkunnar" og þá veit ég að við verðum að
hafa mömmu með.
„Það er svo skrýtið með þetta lögbann,"
segir Hrönn og vísar til lögbannskröfunnar
sem forsvarsmenn keppninnar Ungfrú ísland.is
gerðu á myndina, „að þær vissu allan tímann
að ég væri að taka mynd. Þær töluðu meira að
segja um það í fjölmiðlum að einn keppandinn
væri svo sjálfstæður að hann væri að gera víd-
eómynd um keppnina. Þetta þótti þeim alveg
í anda „hinnar nýju fegurðarsamkeppni".
Hæfileikar ungra kvenna metnir ekki síður en
útlit. Það var það sem lagt var upp með í byrj-
un og staðfastur ásetningur minn frá upphafi
var „að spila með". Það varð hins vegar æ erf-
iðara eftir því sem leið á keppnina og þegar
pirringur minn jókst fóru að renna á þær tvær
grímur."
Af hverju varðstu pirruð?
„Það fór svo í taugarnar á mér að það var
alltaf komið fram við mann eins og krakka,"
segir Hrönn og fer að leika gamlan frænda:
„Hvað ætlar þú svo aö verða þegar þú verður
stór væna min?" Eins og maður væri bara þeð
í þessu dæmi."
„Þið voruð heldur ekkert annað en sölu-
vara," segir Sigrún og horfir á dóttur sína.
„Fjármálamennirnir, „sponsorarnir" voru þeir
sem höfðu töglin og hagldirnar."
„Já, maður var sendur hingað og þangað
að kynna keppnina en jafnframt gert grein
fyrir því að maður hefði ekkert um það að
segja. Eitt sinn hafði ég farið á einhvern stað
þar sem ég átti að fara í viðtal sem var hluti af
því að plögga keppnina en gekk eiginlega ekki
út á að segja neitt nema já eða nei við því
hvort maður væri hress eða ekki. Allt var þetta
á sömu bókina lært og ég varð bæði þreytt og
reið og fór i kjölfarið í útvarpsviðtal þar sem
ég gerði stólpagrín að öllu saman. Þá varð allt
vitlaust. En ég má ekki segja meira svo ég
skemmi ekki fyrir áhorfendum plottið í mynd-
inni," segir Hrönn samsærisleg á svipinn.
En ef viö byrjum á byrjuninni. Hvers vegna
ákvaðstu að taka þátt i keppninni?
„Viö fengum aö tala fyrir framan
dómnefnd þar sem ég hélt 20
mínútna ræöu um kvótakerfið og
hálendið, en ég áttaöi mig strax á
því aö ég var ekki aö skora nein
stig fyrir þaö. Hinar stelpurnar
sögöu flestar að þær væru mikið á
móti dópi og þær ætluðu aö lifa
lífinu lifandi. Það þótti bara nokk-
uð gott hjá þeim."
„Mér hafa alltaf þótt feguröarsamkeppnir
fáránlegar, en það vill svo til að ég passa inn í
þessar stöðluðu mælieiningar um hæð og
þyngd og svo er ég meira að segja Ijóshærð í
ofanálag," segir Hrönn og flissar. „Þegar þessi
„öðruvísi" fegurðarsamkeppni, Ungfrú
ísland.is var auglýst, þótti mér hún forvitnileg
og langaði að vita hvernig þetta yrði fram-
kvæmt. Mig langaði að sjá inn í þennan lokaða
heim fegurðarsamkeppnanna."
Þú hefur sagt að allir í kringum þig hafi
haldið að þú værir geðveik þegar þú tilkynnt-
ir að þú ætlaðir að taka þátt í fegurðarsam-
keppni. Hvers vegna?
Mamma Hrannar grípur inn í: „Uppeldi
Hrannar og umhverfi hafði alltaf miðað að þvi
að kenna henni að hún þyrfti ekki að láta
dæma sig af útlitinu einu saman. Að hún
þyrfti aldrei að kasta af sérsínum persónuein-
kennum til þess að falla í kramið hjá einhverj-
um sponsorum útí bæ."
„Ég hafði lika aldrei sótt í að líta „kven-
lega" út," segir Hrönn. „Ég málaði mig sjaldan
og hafði aðeins einu sinni á ævinni stigið á
háhælaða skó. Ég hafði aldrei farið i líkams-
rækt og alltaf reykt og drukkið. Það hafði bara
enginn séð mig fyrir sér í sundbol með númer
á maganum."
Þetta átti nú að vera öðruvísi fegurðar-
samkeppni...
„Já, einhvers staðar virtist það hafa komist
inn hjá forsvarsmönnum keppninnar að konur
væru líka einstaklingar og þær hefðu frelsi til
þess að hafa karakter. Keppnin átti að birta „í-
mynd nútímakonunnar", en fegurðarsam-
keppni er auðvitað bara fegurðarsamkeppni,
eins og ég átti eftir að komast að síðar."
Hvernig var karakterinn mældur í keppn-
inni?
„Við fengum að tala fyrir framan dóm-
nefnd þar sem ég hélt 20 mínútna ræðu um
kvótakerfið og hálendið, en ég áttaði mig
strax á því að ég var ekki að skora nein stig
fyrir það. Hinar stelpurnar sögðu flestar að
þær væru niikið á móti dópi og þær ætluðu að
lifa lífinu lifandi. Það þótti bara nokkuð gott
hjá þeim." Sigrún bætir við: „Auðvitað var
þetta bara sama gamla ruglið: Haltu kjafti og
vertu sæt!"
29