Vera - 01.04.2002, Blaðsíða 39

Þörfin fyrir túlkun er mest hjá fólki frá
austur-Evrópu, Asíu og Afríku en viö
bjóöum upp á þýðingar úr 50 tungumál-
um. Þjónustan er ekki veitt af sérfræö-
ingum heldur fólki frá þessum löndum
sem hefur náö góðu valdi á íslensku.
Viröulega, gamla húsiö viö Hverfisgötu 18,
gegnt Þjóöleikhúsinu, hefur nú fengið hlut-
verk Alþjóðahúss, miðstöðvar þjónustu viö
fólk af erlendum uppruna sem hefur sest að hér á
landi. Alþjóöahúsið tók yfir starfsemi Miðstöðvar
nýbúa, sem var staðsett I Skerjafirði, og er einka-
hlutafélag i eigu Reykjavíkurborgar, Hafnarfjarð-
arbæjar, Kópavogsbæjar, Seltjarnarnessbæjar og
Reykjavíkurdeildar Rauða krossins. Þegar komið er
inn I fallegt anddyri hússins verður kaffihús á
vinstri hönd og veitingasalur til hægri. Þar er
fyrirhugað að hafa þemavikur þar sem matar-
menning hinna ýmsu þjóða verður kynnt og gesta-
kokkar sjá um að elda. Hægt verður að fá veitinga-
salinn leigðan fyrir veislur og fundi þar sem um 40
manns rúmast I sæti. I kjallaranum verður tölvuver
þar sem hægt er að komast á netið og setustofa
með erlendum bókum og tímaritum. Skrifstofurn-
ar eru á efri hæðinni, þar vinna tólf manns í tíu
stöðugildum, flestir I fræðslu- og upplýsingadeild
en þrír hafa umsjón með túlka- og þýðingaþjón-
ustu.
„Þörfin fyrir túlkun er mest hjá fólki frá aust-
ur-Evrópu, Asíu og Afríku en við bjóðum upp á
þýðingar úr 50 tungumálum. Þjónustan er ekki
veitt af sérfræðingum heldur fólki frá þessum
löndum sem hefur náð góðu valdi á íslensku. Fólk
leitar eftir túlkun þegar það þarf að eiga samskipti
við hinar ýmsu stofnanir samfélagsins eða fer til
læknis, en samkvæmt lögum á fólk rétt á því að
hafa túlk þegar það sækir læknisþjónustu ef það
skilur ekki íslensku. Fræösludeildin hefur umsjón
með þeirri fræðslu sem boðið er upp á og þar
starfa einnig ráðgjafar, m.a. lögfræðingur, sem að-
stoða fólk ef á þarf að halda. Boðið er upp á
ýmiskonar fræðslu, m.a. menningarfræðslu,
fræðslu gegn fordómum og fræðslu um fjölmenn-
ingarlega kennslu. Þessi fræðsla beinist meira að
Islendingum og fer fram I skólum og ýmsum félög-
um og stofnunum sem sækjast eftir að fá til sín
fyrirlestra, einnig er fyrirhugað að bjóða upp á
slíka fræðslu I húsinu sjálfu. Menningarfræðsla er
ítarleg kynning á einhverju landi og þjóð sem fólk
frá viðkomandi landi sér um. Fordómafræðslan er
m.a. ætluð kennurum og leiðbeinendum sem vinna
með ungu fólki og þurfa að vera vel meðvituð þeg-
ar fordómar gegn útlendingum koma fram. Við
bjóðum einnig upp á fræðslu um íslenskt samfélag
fyrir fólk af erlendum uppruna. Fólk getur komið
hingaö og fengið möppu með hagnýtum upplýs-
ingum um vinnumarkaðinn, skattakerfið, heil-
brigðiskerfið o.fl. Sumir láta nægja að fá þessa
möppu en einnig er boðið upp á fræðslukvöld þar
sem fyrirlestur er túlkaður. Þar er farið yfir mikil-
væg atriði og fólk frætt um réttindi sín og skyld-
ur. Þessi fræðslukvöld hafa gefist vel, fólk hefur
verið mjög ánægt með að fá svona fræðslu."
Bjarney telur æskilegt að fólki sé bent á Al-
þjóðahúsið þegar það fær dvalarleyfi I landinu því
að upplýsingastarfið sem þar fer fram nær yfir
flesta hluti sem nýir íbúar landsins þurfa að takast
á við. Kynningarbæklingur um húsið er í vinnslu og
mun hann liggja frammi á stöðum sem innflytj-
endur þurfa að heimsækja fljótlega eftir að þeir
koma til landsins, t.d. þegar þeir sækja um lög-
heimili eða fara I læknisskoðun. Auk þeirrar starf-
semi sem frá hefur verið greint er Alþjóðahúsið fé-
lagsmiðstöð fyrir fólk af erlendum uppruna. Um 14
félög tengjast húsinu, félög hinna ýmsu þjóða eða
trúarbragða og einnig félag nýrra íslendinga, SONI
(Society of New lcelanders) sem heldur uppi fjöl-
breyttu félagsstarfi. Einnig fer fram móðurmáls-
kennsla fyrir rússnesku-, ensku- og kínverskumæl-
andi börn en slik kennsla fer fram í Námsflokkun-
um fyrir börn frá Víetnam."
En vikjum nú að Bjarneyju sjálfri. Hún er 34
ára gömul, alin upp I Árbænum en var alltaf
úti á landi eða í útlöndum á sumrin. „Ég var
fljótt óhrædd við að fara I burtu, Reykjavík hefur
aldrei togað sérstaklega í mig. Þegar ég var fimm
ára átti að senda mig i eina viku í Ölver í Borgar-
firði þar sem fjölskylduvinkona var matráðskona í
sumarbúðunum. Mér fannst svo skemmtilegt
þarna að ég neitaði að fara heim og var þar nán-
ast allt sumarið og mörg sumur þar á eftir. 13 ára
fór ég til Hafnar í Hornafirði og vann sem barnapía
á sumarhótelinu í tvö sumur. Síðan vann ég eitt
sumar á hótelinu á Laugum i Sælingsdal og annað
á Þingvöllum. Þegar ég var 18 ára var komið að því
að fara til útlanda. Ég vann eitt sumar í Danmörku
og var skiptinemi I Hollandi annað sumar.
Mig langaði mikið í Menntaskólann við Hamra-
hlíð en þar sem ég bjó I Árbæjarhverfi fékk ég ekki
inngöngu og fór í Verslunarskólann sem þá var við
Grundarstíg. Það var skemmtilegur tími þótt skól-
inn væri svolítið gamaldags en ég var I síðasta
bekknum sem lauk verslunarprófi í gamla skólan-
um. Að því loknu vann ég í banka í hálft ár en fann
að ég vildi frekar vera í skóla. Ég sótti enn um í MH
en komst ekki inn og fór i Fjölbrautaskólann í
Breiðholti en eftir hálft ár komst ég loks inn I MH
og þá fyrst fannst mér gaman að vera I skóla. MH
er frábær skóli, góðir kennarar og þar gat ég lært
fög sem ég hafði áhuga á, eins og t.d. mannfræði
og heimspeki."
Að loknu stúdentsprófi 1988 tók við þriggja og
hálfs árs útlandadvöl hjá Bjarneyju. Hún byrjaði á
að fara til Austurríkis þar sem hún vann á skíða-
svæði, á ítölskum veitingastað. Síðan fór hún á
flakk, byrjaði á að fara með vinkonu sinni til Grikk-
39