Vera - 01.04.2002, Qupperneq 42

Hluti af starfsfólki Alþjóöahúss, f.v. Broddi Sigurðarson, Thuy Ngo, Somjai Sirimekha, Bjarney, Angéliea
Cantú Dávila, Katla Þorsteinsdóttir, Guörún Pétursdóttir, Naysaa Gyedu-Adomako og Bára Snæfeld.
„Reyndar er talsvert um slíka
upphafningu í íslenskum skóla-
bókum og því kannski ekki
skrýtiö aö sumir íslenskir ung-
lingar telji sig hafna yfir jafn-
aldra sína af erlendum uppruna."
á Mannréttindaskrifstofu
og tók viö framkvæmda-
stjórn Alþjóðahúss. Um
hugmyndafræöi hússins
segir hún. „Hlutverk Al-
þjóðahúss er að vera leið-
andi í því að byggja upp
fjölmenningarlegt samfé-
lag. Lykillinn að því er tal-
inn vera tvíþættur, annars vegar að auka að-
gengi útlendinga að upplýsingum til að styrkja
stöðu þeirra, vinna að bættri réttarstöðu þeirra
og auðvelda þeim að vera virkir þátttakendur í
samfélaginu. Hins vegar að gera íslendinga með-
vitaða um mikilvægi þess aö virðing sé borin fyr-
ir trúarbrögöum, hefðum og tungumálum allra
sem í samfélaginu búa og að þessir hópar vinni
saman að því að búa til fjölmenningarlegt sam-
félag. Útlendingar leggja flestir mikið á sig til að
læra íslensku en þá verðum við íslendingar að
bera virðingu fyrir því að þeir tala ófullkomna ís-
lensku til langs tíma og hafa umburðarlyndi
gagnvart því. Það er t.d. algengt að fyrirtæki
kvarti yfir því að erlent starfsfólk tali ekki nógu
góöu íslensku og einnig að fólk sem talar með
hreim fái verri þjónustu í stofnunum og fyrir-
tækjum en aðrir. I þessu efni verðum við íslend-
ingar að taka okkur tak og hætta að hrökkva við
ef fólk talar með hreim eða beygir vitlaust. Til að
venja íslendinga við að hlusta á fólk af erlendum
uppruna hefur Ævar Kjartansson verið með spjall
í Viðsjá á mánudögum þar sem tveir erlendir
starfsmenn Alþjóðahúss og einn meðlimur úr
Fjölmenningarráði spjalla um daginn og veginn.
Þaö er mjög mikilvægt að raddir þeirra heyrist í
fjölmiðlum og að það teljist sjálfsagt að sjónar-
mið þeirra heyrist á opinberum vettvangi. Það
sjónarmið að aukinn fjöldi útlendinga hér á
landi skaði menningu þjóðarinnar finnst mér
fráleitt. Það er nefnilega tilfellið að í fjölmenn-
ingarlegu samfélagi styrkist sjálfsmynd hvers og
eins. Það er mjög jákvætt að fólk haldi í ákveðn-
ar hefðir og þjóðareinkenni en jafn neikvætt að
nota það til að traðka á öðrum eða hefja sig upp
yfir aðra. Þetta er hin fína lina á milli þess að
vera stolt af eigin uppruna og að upphefja sig
yfir aðra á þeim forsendum. Reyndar er talsvert
um slika upphafningu í íslenskum skólabókum
og því kannski ekki skrýtið að sumir íslenskir
unglingar telji sig hafna yfir jafnaldra sína af er-
lendum uppruna. Þar þarf auðvitað að gera
bragarbót á, eins og á svo mörgum sviðum þeg-
ar kemur að því að láta útlendingum líða vel í
landi okkar," segir Bjarney Friðriksdóttir fram-
kvæmdastjóri Alþjóðahúss að lokum.
42