Vera - 01.04.2003, Qupperneq 59

/ÍÞRÓTTAKONAN
upplifun að keppa fyrir framan svo marga áhorfendur og sjón-
varpið líka. Það var dálítið mikið svona í fyrstu keppninni. En ég
laerði mikið og er í ham til að keppa aftur. Ég er stolt af því að hafa
gert þetta og staðið þrjár lotur."
Nokkuð hefur verið rætt um það í fjölmiðlum að í lok sýning-
atinnar var keppt í sparkboxi, sem er bannað hér á landi. Marta
segir að vissulega hafi þetta skemmt fyrir. „Þetta varð mjög leið-
inlegt mál sem setti Ijótan blett á annars fína keppni."
Keppnin var sett upp í stil atvinnuhnefaleikakeppni og voru
ut.a. fáklæddar stúlkur látnar spranga um með spjöld milli lota.
Marta segist enga sérstaka skoðun hafa á þvi. „Þetta var hluti af
sýningunni. Við reyndum að fá karl til að koma fram á nærbuxun-
um milli þess sem við konurnar kepptum en það fékkst enginn til
Þess. Annars held ég að (slendingar séu bara óvanir að halda
svona keppni og að hefð eigi eftir að komast á þetta."
Ekki slagsmál heldur íþrótt
Marta segir að margar stelpur séu að æfa og að einhverjar þeirra
eigi örugglega eftir að keppa í framtíðinni. Hins vegar sé algengt
að fólk stundi hnefaleika án þess að taka nokkurn tímann þátt í
bardaga.„Þetta er góð íþrótt og það er fullt af fólki sem æfir hana
enferaldrei ihringinn."
Marta segir það misskilning að ólympískir hnefaleikar séu
hættulegir. „Þetta er allt öðruvísi en atvinnuhnefaleikar. Fólk
vinnur á stigum, fær stig fyrir hvert högg sem fer á líkama and-
stæðingsins. Þá eru notaðar grímur, sem ekki eru notaðar í at-
vinnuhnefaleikum, og reglurnar eru miklu strangari. Reglurnar
miðast við að koma í veg fyrir að fólk slasi sig en til öryggis er
alltaf læknir á staðnum. Það er sjaldgæft að maður slasist á æf-
ingum, ég hef til dæmis bara einu sinni fengið blóðnasir síðan ég
byrjaði að æfa og það var vegna þess að ég beygði mig ekki rétt.
En þetta er eins og með aðrar íþróttir, fólk getur alltaf orðið fyrir
meiðslum."
Marta segir að félagar hennar og fjölskylda séu mjög jákvæð
9agnvart boxinu. „Mamma var samt frekar hrædd um mig í
keppninni og sat i keng í höllinni," viðurkennir hún. „Það er mjög
venjulegt fólk sem stundar þetta og þetta eru ekki slagsmál held-
Ur íþrótt, svipað og karate. Við erum til dæmis sjaldan að kýla
hvert annað á æfingum, þær snúast að mestu leyti um tækni."
Marta segist aðspurð ekkert sérstaklega hlynnt atvinnuhnefaleik-
urn. „Þegar þetta er farið að ganga út á að meiða andstæðinginn
eða jafnvel sparka í hann og berjast án hlífa finnst mér það bara
kjánalegt."
Ólympískir hnefaleikar eru glæný íþrótt hér á landi og eiga
eftir að slíta barnsskónum. Sportið er gífurlega vinsælt um þess-
ar mundir en Marta telur að nokkuð sé í land með að boxinu vaxi
fiskur um hrygg sem keppnisíþrótt. „Það vantar hefðina. En ég
beld að margir eigi eftir að æfa áfram, þetta er svo skemmtilegt."
Marta stundar nám við Fjölbrautarskólann í Ármúla og vinnur á
sambýli fyrir einhverfa. Hún æfir oft í viku og segist ætia að halda
áfram að boxa. „Ég get ekki hætt núna," segir hún enda hefur at-
i hygli fjölmiðlanna beinst að henni eftir að hún tók þátt í keppn-
'Þúi. „Ég verð að standa undir nafni!" X
tf>
3
C
'O
.h ~
4- :0
> 4->
+4 «
~ U)
.b 3
4- ra
>- -i
ö
£L
3
C
C
tf>
>
ra
>
o
L.
i
5
5

-ru
■>—>
QJ
>
v_
ra
cn
i_
o
CQ
&
O
43
1
&
c
c
*o 'Ö3
3 .o
n v—
*o c
‘> 1- 'O
O) I?
o tf)
1- ra
+3 4-1 O)
V(U 1_ i- o
U- CQ
A &
cu
>
X
vera / íþróttakonan / 2. tbl. / 2003 / 59