Vera - 01.10.2003, Blaðsíða 25

Fyrirmyndir í sterkum konum
Hrund er 46 ára hjúkrunarfræðingur og stofnandi
Hjúkrunarþjónustunnar Karitas sem sinnir einkum
krabbameinssjúklingum í heimahúsum. Hún er að afla
sér B.Sc. gráðu í hjúkrun við Háskóla Islands og í byrj-
unarnámi að mastersgráðu í Iíknandi meðferð við Há-
* skólann á Akureyri. Þar fyrir utan er hún á öðru ári í
sálgæslunámi við Endurmenntunarstofnun HÍ og tekur
einn kúrs þessa önn um sálgreiningu og kristna trú.
Hrund hefur verið félagi í kvennakórnum Léttsveit
Reykjavíkur frá upphafi en í kórnum eru 120 konur og
segir hún það frábæra skemmtun, söngurinn og kór-
starfið gefi sér góðan félagsskap og kraft. Hún á líka 8
ára gamlan son, Snorra Örn, sem hún hefur alið upp ein
en hann dvelur hjá föður sínum einn dag í viku og eina
helgi í mánuði.
„Þetta er allt mjög skemmtilegt og tengist starfi mínu
mikið,“ segir Hrund þegar hún lýsir námi sínu enda vön
að þurfa að útskýra af hverju hún er að leggja þetta allt
á sig. „Þetta er í fyrsta sinn sem boðið er upp á masters-
nám í líknandi meðferð á íslandi og ég þorði ekki sleppa
því. Það hefði auðvitað verið þægilegra ef þetta hefði
boðist seinna en svo var ekki. Mamma hefur verið mjög
hjálpleg að passa Snorra Örn þegar ég þarf að vera á Ak-
ureyri þrjá daga í mánuði vegna námsins. Hún og
pabbi, sem dó fyrir tveimur árum, hafa alla tíð verið
ómetanleg hjálp við barnauppeldið."
Þegar Hrund er spurð um viðhorf til kvennabaráttu
segist hún ekki hafa hugsað mikið um þau mál og aldrei
tekið beinan þátt í slíku starfi. „Auðvitað hefur
kvennaumræðan sem átti sér stað þegar ég var að alast
ÉG HEF AÐEINS FUNDIÐ FYRIR FORDÓMUM GAGN-
VART ÞVÍ SEM ÉG ER AÐ GERA, Þ.E. AÐ VERA í KYNJA
FRÆÐI OG STARFA MEÐ FEMÍNISTAFÉLAGINU, ÞVÍ
ENGIR ÚR MÍNUM VINAHÓPI VÖLDU ÞESSA LEIÐ
upp síast inn í mig. Mér hefur alltaf fundist sjálfsagt að
ég gerði það sem mig langaði til, það væri engin hindr-
un að ég væri kona. Ég var t.d. ákveðin í því að fara út í
heim og vinna sem hjúkrunarfræðingur að námi loknu.
Það breyttist þó þegar Eva fæddist. Það hefur líklega
mótað mig mest að eiga móður sem var sjómannskona,
sjálfstæð og sterk. Hún fór í háskólanám á miðjum aldri
og vann sem bókasafnsfræðingur þar til nýlega."
„Mamma hennar var líka sterk kona, langamma
mín,“ skýtur Eva inn í og Hrund samsinnir því. „Hún
skildi við mann sinn, sem var ekki mjög algengt á þeim
tíma, og sá ein um heimili og börn eftir það. Þessar
sterku konur eru auðvitað fyrirmyndir mínar.“
Hrund segist ekki hafa fundið fyrir erfiðleikum
vegna skorts á leikskólaplássi, eins og margir foreldrar
af hennar kynslóð, því börn hennar fengu pláss á leik-
skólum spítalanna. En þegar hún hugsar sig betur um
varðandi kynjamisrétti segist hún sannarlega hafa fund-
ið fýrir því gagnvart starfi sínu. „Hjúkrun er vísinda-
grein sem að mestu er skipuð konum og ég finn vel fyr-
ir því að hún er ekki virt til jafns við læknisfræðina.
Konur í læknastétt njóta mun meiri virðingar en hjúkr-
unarfræðingar - við erum bara álitnar góðar konur eða