Akranes - 01.07.1957, Síða 8

Hallgrímur var fyrst og fremst trúar-
skáld. Einn af frægustu vismdamönnum
þessarar aldar hefur sagt, að enginn
mtrnur geti verið á sannindum trúarinn-
ar og sannindum visindanna. Ef niður-
stöður vísindamna séu ekki í samræmi
við trúna á guð, þá séu þær rangar.
(Lecomte du Noúy).
Hallgrimur var á réttri leið þegar hann
söng trúarþrek í þjóð sina. Til kirkju
hans eiga menn að sækja það þrek um
allar aldir, því að þetta er alþjóðarkirkja
á helgum stað. Til þess staðar eiga menn
að streyma sér til sálubótar. Kirkjan ætti
alltaf að vera opin, svo að allir vegfar-
endur geti komið þar við og gert bæn
sína við „blæ himins blíðam“.
— t “
Vígsluræða Ásmundar Guð-
mundssonar biskups.
Lof sé þér, faðir, að langþráðum
áfanga er náð. Lof sé þér fyrir allt.
Gef hell Hallgrimskirkju. I Jesú nafni
Amen.
II. Mós. 3,5; Drottinn sagði: Drag
skó þína af fótum þér, því áS sá
.stáður, er þú stendur á, er heilög
jörS.
Vér þekkjum söguna um fjárhirðinn
forðum uppi í öræfum fjallanna, er hann
horíir snortinn helgum ótta á logandi
þyrnirunninn og heyrir rödd Guðs óma
innst í sál:
„Drag skó þina af fótum þér, því að
staðurinn. er þú stendur á, er heilög
jörð“.
Hann starir á hátign og fegurð nátt-
únmnar. Hún er honum eins og skugg-
sjá hins mikla Guðs. Hjarta hans verð-
ur hrifið djúpt af nálægð hans. Hann er
staddur í Guðs háa helgidómi og finn-
ur blæ hans leika um sig.
Hefir ekki lik tilfinning gagntekið oss
á þessum stað?
Ég minnist glöggt þess dags um sið-
ustu aldamót, er ég kom fyrst hingað, þar
sem „Hvalavogur votum bugðum veltir
sér að landsins hjarta“. Það var mesti
dagur æsku miunar. Þá sá ég i senn
fyrsta sinni hið mikla og dularfulla haf
og bæi Hallgríms Péturssonar, Saurbæ og
Ferstiklu. Það var eins og sál mín stækk-
aði við þá heilögu sjón.
Hefir yður ekki farið eitthvað svip-
að? Hefir ekki ómað hér í djúpum hugar-
ins röddin:
Drag skó þína af fótum þér, þvi að
staðurinn, sem þú stendur á, er heil-
agur?
Hér starfaði dyggur drottins þjónn —
trúarskáldið mikla. Hér gekk hann út
undir blæ himins blíðan og færði drottni
þakkargjörð fyrst er steig niður fæti á
jörð. Hér orti hann ódauðleg ljóð sín.
Þessi sjóndeildarhringur er ytri umgjörð
þeirra líkt og kirkja, þar sem tignar-
mynd Súlnanna ber við altari hamr-
anna i fögrum fjallakór undir bláhvolfi
himins. Hvert sem vér göngum — að
Hallgrímslind eða Hallgrímssteini, þá
stígum vér í spor hans. Hér urðu til
Passíusálmar hans við kvöl og harma —
fæðingarhríðir og himneskan fögnuð. Hér
eignaðist hann þá trúarreynslu, er hann
lýsir svo fyrir augliti frelsara síns:
Þá sé ég sárin mín,
særir mig hjartans pin.
En sárin þá sé ég þín,
sorg öll og kvíðinn dvin.
Er ekki hér heilög jörð?
Sá er dómur íslenzku þjóðarinnar, sem
hlýðir öld af öld allt til þessa dags á
Passíusálma Hallgríms og huggast á
144
AKRANES