Akranes - 01.07.1957, Qupperneq 16

ræðisius haggast ekki, því að Jesús Kristur
er í gær og í dag hinn sami og um aldir.
— t —
Vér biðjmn öll um blessun Drottins
yfir þetta virðulega Guðshús, yfir sakra-
menti og helgar athafnir, er hér skulu
fram fara, að heilagur andi himnum frá
megi vera hér nálægur, er komið er
saman til þjónustu við vom himneska
föður og son hans Jesúm Krist. Og vér
biðjum ennfremur um það, að sú kenn-
ing, er hér verður flutt á ókomnum ár-
um og öldum, verði aldrei fyrst og fremst
borin fram í anda lærdóms og mannlegr-
ar snilli, heldur í lifandi trú á guðdóm-
legan kærleika, föðurlega forsjón og
hjálpræðisgildi kross Jesú Krists. AS sér-
hver kennimaður, er hér þjónar, verði
um leið minnugur trúarleiðtogans, er
Guðs orð talaði til þjóðar sinnar frá þess-
um stað fyrir þrem öldum — og æ síðan,
frá steininum, sem við hann er kenndur
og þjóðsögnin hermir, að hann hafi ort
sálma sína, frá hinni sístreymandi lind,
þar sem hann þvoði sín fúasár, og er
tákn um hina lifandi uppsprettu guð-
legrar andagiftar, frá gamla krossinum
hér á altarinu, er hann hafði fyrir aug-
um í torfkirkjxmni í Saurbæ í hvert skipti
sem hann framkvæmdi þar guðsþjónustur
og helgar kirkjuathafnir, og minnti hann
á, hve mikla hluti Drottinn hafði fyrir
hann — og alla kristna menn —• gjört.
Krossinn beindi sjón hans að Jesú, og
var tákn þess kærleika, sem kom ekki
til að láta þjóna sér, heldur til að þjóna
og gefa líf sitt að lausnargjaldi fyrir seka
og synduga menn, eins og mig og þig.
Vér þráum öll betra heim, batnandi
heim, og mér kemur í hug það, sem einn
kuunur mennta- og gáfiunaður á Norð-
urlöndum sagði á dánarbeði fyrir
skömmu, þá imgur að árum: „Eitt verð-
um vér að muna, að ekkert annað en
trúin á Jesúm Krist, hinn krossfesta
frelsara, fær leitt oss að markinu“.
Beinum því sjónum vorum til Jesú,
höfundar og fullkomnara trúarinnar, ekki
aðeins á stundmn kirkjulegra hátíða, held-
ur alla daga, í önn hversdagsleikans, í iðu
hins starfræna lífs, á stundirm gleði, á
stundum sorgar. — Og berum boð hans
og boðið um hann, til þeirra, sem landið
eiga að erfa, þegar vér erum öll, hnigin
og gleymd, og grasið hefur gróið yfir
oss. — I Jesú nafni. Amen.
-t-
SlRA FRIÐRIK FRIÐRIKSSON:
Bæn við vígslu Hallgrímskirkju
í Saurbæ.
Lag: SpámaSur æSsti.
Heilagi Guð, þú, sem himnana fyllir
hátign og dýrð þinni’ á skapandi ferð.
Þúsundum sólkerfa geiminn þú gyllir,
gróstöðvum lifsins af alls háttar gerð.
Móta hér einnig vort mannlega smíði,
meistari himna, með vegsemd og prýði.
Helga það guðshús, sem gjört þér vér höfum.
grópað á bjargi, til vegsemdar nú.
Aus yfir söfnuð þess sjöföldum gjöfum
sannleikans margþætta’ i lifandi trú.
Ávallt hér lifandi lindir upp spretti,
lifssvölun þyrstum af hjálpræðis kletti.
Láttu hér hljóma um hvelfingar tiðum
hjólpræðisorðið í lyftandi söng
Hallgrims, sem orti hér íslenzkum lýðum
undi-aljóð krossins, í fátækt og þröng.
Lát þau æ gleðja jafnt gamla sem unga,
Guð, meðan lifir vor íslenzka tunga.
Bergmáli’ um rjáfrin hér liimneskir hreimar,
hljómi frá stólnum þitt kröftuga orð.
Leggi’ upp af kvöldmáltið ódáins eimar,
ilmandi kærleik, við Frelsarans borð.
Hræringu’ af Andans lát skímarlaug skina,
skrýðist þér æskan við fermingu sína.
152
AKRANES