Freyr - 15.09.1978, Blaðsíða 52

Höfum takmarkaSa
ræktunarmöguleika en
góð beitilönd.
á móti eru líka fluttar unnar kjötvörur til Vestfjarða.
Eins teljum við, að við hljótum að eiga hlutdeild í stóra
markaðnum í Reykjavík eins og aðrir bændur landsins,
og að við höfum rétt á að flytja a. m. k. eitthvert magn
þangað, án þess að það sé talað um offramleiðslu hjá
okkur. Þar af leiðandi teljum við, að framleiðslutak-
markanir eigi fyrst og fremst að koma niður á þeim
svæðum á landinu, sem offramleiðslan er á, og líka þar,
sem ofbeit er viðurkennd, en ég tel enga ofbeit vera á
Vestfjörðum. Þá má einnig benda á, að við höfum ekki
ræktunarskilyrði til jafns við beitarmöguleikana. Þann-
ig getur verið hagkvæmt að hafa sauðfé hjá okkur —
við höfum góða sumarhaga — þannig að við getum feng-
ið góðar afurðir af sauðfénu með því að gefa ákveðið
magn af fóðurbæti. En ég vil alls ekki viðurkenna það,
að það hafi verið gefinn fóðurbætir í óhófi þar, sem ég
þekki til á Vestfjörðum.
Óeðlilegt að við séum að
samþykkja á okkur skatt
á rekstrarvörur á sama
tíma og við berjumst fyrir
niðurgreiðslu á þeim.
Nú fáið þið Vestfirðingar alveg sama verðjöfnunar-
gjald á framleiðslu ykkar eins og aðrir bændur landsins
þrátt fyrir þá sérstöðu, sem þið teljið ykkur hafa og þú
hefur lýst, ef þetta er tekið í formi verðjöfnunargjalds
eins og nú er gert. Finnst ykkur, að fóðurbætisskattur
komi verr við ykkur en verðjöfnunargjaldið?
Það liggur ljóst fyrir, eins og er, þá er það verðjöfn-
unargjald, sem við verðum við að búa. En ég tel, að með
því að leggja á fóðurbætisskatt, þá sé jafnvel verið að
fela vandann og hann komi ekki eins fram. Eg held, að
það sé alveg eins hollt, að bændur sjái fram á það, hvert
vandamálið er, og að það komi beint að greiða þetta í
formi verðjöfnunargjalds. Hitt er náttúrlega reiknings-
dæmi, hvort bændur á Vestfjörðum greiða meira með
því móti, að tekið sé verðjöfnunargjald heldur en ef
fóðurbætisskattur væri lagður á.
En hitt er að mínu mati ákaflega óeðlilegt, að við
séum að samþykkja á okkur skatt af þessu tagi á sama
tíma og sú stefna hefur verið uppi hjá Stéttarsamband-
inu og það barist fyrir því, að rekstrarvörur séu greidd-
ar niður. — Það er, að niðurgreiðslur komi á framleiðslu-
stigi. — Þetta finnst mér stangast á.
Eins vil ég minna á, að þetta getur verið tímabundið,
hve lengi fóðurbætir er ódýr, og hræddur er ég um það,
ef fóðurbætisskattur er settur á einu sinni, þá verði hann
ekki tekinn af um ófyrirsjáanlega framtíð, og jafnvel að
hann yrði í framtíðinni notaður sem tekjustofn á víð-
tækari hátt en nú er rætt um. Því tel ég mjög varasamt
að opna þennan möguleika.
662
F R E Y R