Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 5

357
lega haldið áfram. Sumir, sem tekið hafa upp þann
sið að hafa hjá sér heimilis-guðsþjónustu, hafa síðar,
þótt mjög ófullkomlega væri bvrjað, getað fagnað af
því, að sú venja komst þó á í lnxsi þeirra, og reyndist
daglegu lífi þeirra öllu til blessunar. Það skiftir oft
meira rnáli en oss varir fyrir þá, sem gestir eru í slíkum
liúsum, og vér áttum oss ekki á því fyrr þeir sjálfir í á-
lieyrn vorri minnast þeirrar hamingju sinnar, — en
jafnframt minnumst vér þess þá einnig, live ótíðr siðr
þessi er enn. Og elcki má því gleyma að láta þjónana
á þeim heimilum fá fœri á að vera með í slíkum bœna-
höldum og njóta þar blessunar engu síðr en foreldra og
börn. Vandi’æði útaf hjúahaldi myndi stórum minnka
hér í Vestrheimi, ef húsmœðr og vinnukonur þeirra
krypi daglega á kné í sameiginlegri bœn til hans, sem
er faðir og frelsari vor allra. 1 húsi nokkru var þvotta-
konu einni, sem vann þar einn eða tvo daga í viku, ný-
lega boðið að koma eftir morgunverð inn-í borðstofuna
ásamt hinni stiílkunni og vera með við sameiginlegt
bœnaliald heimilisins. Þá er allir stóðn upp á eftiú,
tjáði þvottakonan lnxsbónda þakklæti sitt með klökkri
rödd, og' gekk svo aftr til vinnu sinnar, augsvnilega létt-
ari í lund en áðr og með nýjum styrk. Með blygðan
hugsaði húsbóndi þá um það, að kona þessi liafði svo
oft áðr verið þar í húsinu án þess að henni hefði nokk-
urn tíma, fyrr en nú verið boðið að taka þátt í heimilis-
guðsþjónustunni.
Margir korna sér ekki að fyrir feimni að flytja bœn
í áheyrn annarra manna, og getr það veiúð þröskuldr í
rnáli því, sem hér er um að rœða. En þeirri hindran
má hœglega ryðja úr vegi, því nóg er til af bókum, sem
nota má til leiðbeiningar við heimilis-guðsþjónustur;
slíkum leiðarvísum eftir suma fœrustu kennimenn vora
fjölgar nú óðum, og er þar fullt tillit tekið til allskonar
heimila og ólíkra ástœðna þar.
•o-
S. S. School Times.