Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 11

363
ekki eins skýrt tekið fram, að bœkrnar sé notaðar; enda
mun það, því miðr, vera œði-víða, að þær góðu bcekr
lig’gi. óhreyfðar í ryki uppá hyllu, allt árið um kring, eða
því sem næst.
Ekki dettr mér í hug að segja, að þetta fólk fari vís-
vitandi með ósannindi, er því segist svo frá. Því finnst
þetfa að minnsta kosti. Þó hlýtr að vera eitthvað
meira en lítið bogið við sálar-ásigkomulag þess rnanns,
sem hættir að hafa ánœgju af að ganga í guðs hús,
hættir að hafa ánœgju af að mœta guði í helgidóminum,
hættir að hafa ánœgju af að heyra orð lífsins, hættir að
hafa ánœgju af að heyra um dásemdir drottins Jesú
Krists, hættir að hafa ánœgju af að taka þát-t í bœn og
lofgjörð safnaðarins, og hættir að hafa hug á að leita
náðar-návistar heilags anda á almennri samkomu krist-
ins safnaðar.
Og hvað er það þá, sem að er? Eitthvað mönnum
að kenna hlvtr það að vera. Því frá guðs hendi er allt
fullkomið. Káðarboðskaprinn fullnœgir algjörlega
dýpst-u þrá sálarinnar, sé hann fluttr í réttum anda og
homun tekið sem vera ber. Hvað er þá það, sem að er ?
Um það ætla eg ekki að rita langt mál né flókið, heldr,
ef verða mætti, í stuttu máli að benda á siunt af því
helzta, sem eg hygg að vera.
Ef eg segði, að almennasta ástœðan fvrir því, hve
lítið sumir grœða á kirkjuferðum, væri sú, að vel flestir
íslenzkir prestar væri poka-prestar, þá fengi eg sam-
sinningar úr öllum áttum. Fólk vill gjarnan slengja
allri sökinni á prestana. Sjálfsagt eru þeir lfka margir,
eg og aðrir, stórsekir að ýmsu leyti. En vfirleitt hvgg
eg, að prestar sé minna sekir í þessu efni en fólkið, sem
heima sitr. Að öllum jafnaði munu þeir að minnsta
kosti vera að reyna að gjöra skyldu sína sem einstakl-
ingar f kirkju Krists á jörðinni, sem hinir þó ekki gjöra.
Svo algengasta orsökin til þess að rnargir sitja heima
er-ekki sú, að ekki sé hlustandi á þennan eða hinn prest-
inn, heldr allt önnur, miklu þægilegri viðgjörðar, ef
góðr vilji skvldi vakna hjá þeim, sem hlut eiga að máli.
Almennasta orsökin til þess að fólk nýtr ekki góðs