Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 21

373
uöust og vegsömuðu guð og sögöu: Aldrei höfum vér þvílikt
séö.
Les: Lúk. 5, 8-26; Matt. 9. 1-8. — Minnistexti: Lofa þú
drottin, sála mín! ng gleym ekki neinum velgjörSum hans, sem
fyrirgefr allar misgjörðir þínar, og lœknar öll þín mein —
Sákn. 103, 2. 3.
Jesus kennir fáfróðum: 1., 2. v. Þarsem Jesús er, þar er
engin hætta iá, aö áheyrendr vanti, er til lengdar lætr. Jesús gat
hvergi séö mannfjölda saman kominn án þess aö kenna þeim
oröið. Hann kenndi „oröiö“, og ekkent annað. Slíkt hið sama
hafa allir verulega miklir menn í kirfcju hans gjört.
Jesús fyrirgefr syndirnar: 3.-5. v. Fjóra menn þurfti til
að koma þessum manni til Jesú; og áttu þeir fullt í fangi. Þaö
veitir oft ekki af fjórum eöa fleirum enn í dag til aö koma ein-
um til hans, og þaö meö miklum erviðismunum; en slíkt er
meira en ómaksins vei-t. — Þeir biöu ekki eftir „betra tœki-
fœri”, heldr notuðu fyrsta fœri, sem gafst.-Hann sá trú þeirra.
Trú þeirra var óbilandi traust á Jesú. — Jesús fyrirgaf mannin-
um áðr en hann læknaði hina líkamlegu veiki hans.
Jesús gjörir þá orölausa, sem á móti mœla: 6.—10. v. Óvinir
Jesú voru sifellt aö leita eftir einhverju til aö hneykslast á, —
og svo fundu þeir auðvitað nóg hneykslunarefni. Svo fer ó-
vinum orösins enn í dag. —- Að nokkru leyti höfðu menn þessir
rétt fyrir sér: Enginn getr fyrirgefið syndir nema guö. Ef
Jesús var maör og ekkert meira, þá voru orð hans guðlast. Þess
vegna sannaði hann þeim guödóm sinn með kraftaverkinu.
Jesús lœknar sjúklinginn: 11., 12. v. Aðeins eitt orð, og
s'á sjúki stendr.á fœtr, alheill. — „Allir undruöust“, en þeir
bcefttu ekki ráð sitt þMatt. ti, 23J. Grýttr jarövegr.
Lexía 24. Marz: Heimboð og föstur — Mark. 2, 13--22.
13. Og aftr gekk hann út fram-með vatninu, og allr maon-
f jöldinn kom til hans og hann kenndi þeim. 14. Og er hann
gekk framhjá, sá hann Leví Alfeusson sitjandi við tollbúðina, og
segir viö hann: Fylg mér! og hann stóð upp og fylgdi honum.
15. Og svo bar viö, aö hann sat yfir borðum í húsi hans, og
margir tollheimtumenn og bersyndugir sátu aö borðum meö Jesú
og lærisveinum hans; því þeir voru margir, og þeir fylgdu hon-
um. 16. Og er frceðimennimir meöal Farísea sáu, aö hann sam-
neMtti hinum bersyndugu og tollheimtumönnunum, sögöu þeir
við lœrisveina hans: Hann etr og drekkr meö tollheimtumönn-
um og bersyndugum. 17. Og er Jesús heyröi þaö, segir hami