Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 24

376
aS hún gæti oröið notuö; og í hvert skifti sem einhver
ræöismaðr, hershöföingi, konungr eöa eitthvert stórmenni
úr öörum löndum kom til Antíokíu, þá var þeim gesti tafar-
laust vísaö í eyna til aðsetrs.
Saga vor snertir aöeins eitt herbergi í hinu gamla
stórhýsi; vér látum því lesendr vora um það að gjöra sér
sjálfir hugmynd um höllina að ööru leyti; geta þeir þá
eftir því, sem þeim sýnist, í huganum fariö gegnum garö-
ana þar, baöskálana, forsalina, og — þótt þá gjörist næsta
ervitt aS rata — þann fjölda af herbergjum, sem lágu aS
tjaldklefunum uppá þakinu og öll voru svo útbúin sem viS
átti í víSfrægu stórhýsi, í þeirri borg> sem fremr en allar
aörar borgir í víSri veröld samsvarar því, er Milton nefnir
„dýrS Austrlanda“.
Á vorri tíS mvndi herbergiS, sem viS er átt sérstaklega,
vera nefnt salrinn. ÞaS var vel rúmlegt; gólfiS úr fægS-
um marmara-hellum; þakgluggar meS lituSum gljásteins-
flögum í staS rúSna, og kom birtan þar innum á daginn.
Súlur, sem sýndu risavaxnar mannsmyndir meS allskonar
tilbreyting, voru á víS og dreif innaná veggjunum; en á
súlum þeim hvíldi múrbrún alsett skrautmyndum meS frá-
bærlega margbrotinni gjörS, og jók þaS ekki lítiS á fegrS
listaverka þessarra, hve skrautlega þetta var málaS — blátt,
grœnt, meS týrneskum purpuralit, gyllt. Umhverfis salinn
þveran og endilangan lá hvílubekkr meS ábreiSum úr ind-
versku silki og kasmír-ull. Af húsgögnum voru þar borS
og baklausir stólar meS egypzkri gjörð og kynlegum út-
skuröi. Vér ^skildum viS Símonídes í stólnum, þarsem
hann var aS fullkomna áform sitt um þaS aS veita fulltingi
hinum yfirnáttúrlega konungi, er svo brátt myndi birtast
eftir því, sem hann taldi víst. Ester sefr. Og er vér nú
höfum fariS yfirum ána á brúnni og lagt leiS vora um
hliÖiS milli ljónsmyndanna, er voru þar einsog á veröi, og
eftir mörgum göngum og forsölum meS babýlonsku sniöi,
skulum vér ganga inní hinn gyllta sal.
Fimm ljósahjálmar hanga niSrúr loftinu á hlekkja-
festum úr bronzi, sem draga má upp og niSr — einn í
hverju horni á salnum og einn í honum miöjum; voru
hjálmarnir ferstrendir aS lögun og uppmjóir, feikna-stórir,
alsettir lömpum; þeir vörpuSu skærri birtu um allt, svo aS
jafnvel hin ófrýnilegu andlit hinna risavöxnu mannamynda
á stoSunum undir loftinu sáust skýrt, eins hinar marg-
brotnu málverks-myndir á veggbrúninni. Kringum borSin
eru á aS gizka hundrað menn; ýmist sitja þeir eSa standa,
ellegar þeir eru á sífelldu flögri frá einum til annars;
menn þessa veröum vér aS athuga nokkuS allra snöggvast.