Sameiningin - 01.02.1912, Síða 33

385
er flaut á sjónum, og komust engir aðrir lífs af, þeirra er
á galeiðu tríbúnsins höfðu verið. Eg segi þér söguna eins-
og hún kom frá þeim, er björguðu, og sagan hefir það að
minnsta kosti sér til ágætis, að henni hefir aldrei verið
mótmælt. Þeir segja, að sá, sem með dúumvírnum var á
flakinu, hafi verið Gyðingr“—
..Gyðingr !“ — bergmálaði Messala.
,,Og þræll.“
„Hvernig þá, Drúsus? í>ræll?“
„Þegar þeir tveir voru látnir uppá þilfari'ö, var dúum-
vírinn í tríbúns-klæSnaði sínum, en hinn var klæddr einsog
róðrarþræll.“
Messala studdi sig nú ekki lengr við borðið, heldr reis
upp.
„Galeiðu-“ — sagði hann, en nam óðar staðar og
kingdi niSr óviröingaroröinu, leit kringum sig í fyrsta
sinn á æfinni einsog sá, er beðið hefir ósigr. f sömu
svipan gengu margir þrælar hver á eftir öðrum inní salinn
og fylltu hann; sumir þeirra báru stórar vínkrukkur, aSrir
körfur meö ávöxtum í og sœtabrauði, enn aSrir bikara
og flöskur, aö mestu úr silfri. Og er þetta var í augsýn,
lyftust þeir, er fyrir toru, upp í anda. Messala sté óöar
uppá stól.
„Þiö frá Tíberfljóti!“ — mælti hann skýrri rödd —
„viö skulum láta úr biö þessarri eftir ýfirmanni okkar veröa
hátíö, sem Bakkusi er helguð. Hvern kjósiö þiö ykkr aö
veizlustjóra?"
Drúsus stóð á fcetr.
„Hver annar skyldi vera veizlustjóri en veitandi?" —
mælti hann. „Svarið, Rómverjar!“
Þeir svöruöu meö ópi.
Messala tók sveiginn af höföinu á sér, fékk hann
Drúsusi, sem sté uppá borðið, lét hann hátíðlega í allra
augsýn aftr þarsem hann áör var, og gjörði Messala meö
því aö formanni við nætrstarfiö.
„Nokkrir vinir mínir, nýstaðnir upp frá boröum" —
mælti hann — „komu með mér hingað inní salinn. Til
þess nú að hátíðarhald vort fari fram samkvæmt löghelg-
aðri venju, þá fœrið hingaö þann, sem mest er ölvaðr.“
Margir svöruöu í einu og voru háværir. „Hann er
hér ! Hérna er hann !“
Og nú komu þeir með ungan mann þaöan, er hann
haföi oltið um koll á gólfinu, svo fríðan og kvenlega útlít-
anda, að hann hefði getað verið drykkju-guðinn sjálfr —
aðeins myndi blómsveigrinn hafa dottiö af höföi hans og
einkennissprotinn úr hendi hans.