Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Page 20

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Page 20
18 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA þangað til |>að var brunnið niður og fingurnir á henni tóku að sviðna- Þá var haft orð á því við hana, hvort hún brendi sig ekki í fingurna. En hún svaraði: “Sárt brenna fingurnir, en sárara brennur hjartað”. — Alþýðu- ritlhöfundar okkar, skáíld og listamenn, hafa oft imlátt segja eitthvað svipað þessu. Þeir hafa o!ft verið sárt leikn- ir, átt í basli og ííkamlegum bágind- um. Það er sök sér. En það er ann- að, sem þeim hefir sviðið sárara; hjörtu þeirra hafa brunnið enn sárara, brunnið af föngun til að gefa þjóð sinni eittíhvað af þeim andans auð, sem þeir áttu. Á það hafa þeir lagt mest kapp, og oft gleymt sjá'lfum sér og sín- um þörfum fyrir því. Þeir hafa haldið á ljósinu fyrir okkur og marg-oft ekki hirt um, þó að fingurnir á sjálfum þeim brynnu. Marga nóttina hafa þeir set- ið andvaka uppi, meðan við sváfum, og verið að velta því fyrir sér, hvernig þeir eigi nú að fá okkur til að sjá það, sem þeir sjá, hvernig iþeir eigi að koma svo orðum að einhverri góðri hugsun, sem fyrir þeim vakir, að menn heyri og skilji, hvernig þeir eigi að efla svo orð sín, að menn megi til að taka eftir þeim, læra þau og muna þau. Mætt- um við ekki vera slíkum mönnum þakklát, eða, hvað sem nú þakklætinu líður, aettum við ekki að reyna að færa okkur í nyt, það sem þá langar til að vinna okkur til blessunar? Ætt- um við ekki að lofa þeim að halda á Ijósinu fyrir okkur, svo að við þurfuim ekki að hátta í myrkri, og ganga í myrkri ? En þá þurifum við líka að reyna að venja okkur á dálítið umburðarlyndi og ekki altof mikið þröngsýni. Hug- sjónamenn og skáld eru með því marki brendir, að vera gállagripir, eins og aðrir menn. Og þeim hættir við að segja við og við eitthvað, sem allir fallast ekki á og sumum mislíkar. En við ihöfum heldur ekki mesta þörf á að láta segja okkur það, sem okkur sjálfum hefir dottið í hug, eða er alveg í samræmi við okkar eigin hugsanir. Andlega lífið verður einmitt svo af- skaplega ömurlegt, ef við úthýsum tafarlaust hverri ihugsun, sem okkur er ný, og ef við getum ekki háft mætur á nema einni tegund manna, þeim ein- um, sem isteyptir eru í sama mót og við sjálf. Getum við ekki elskað þá báða, Ha'Hgnm Pétursson og Þorstein Erlingsson, þótt ólíkir séu, eða Matt- hías Joohumsson og Gest Pálsson, eða Einar Hjörleifsson og Stephan G. Stephansson, — svo að eg nefni af handahólfi einhverja, sem eru gagn- ólíkir hver öðrum. Enginn er sam- mála þeim öllum. Þeir koma til okk- ar sinn úr hverri áttinni með sfnar gjafir: Einn sunnan frá “dýrðlegum Kanaans sólvöngum” með boðskap kristindórrlsins, annar norðan úr ein- hverju Ginnungagapi með kraft og karlmensku víkinganna fornu. Einn sýmr okkur skuggamyndir úr skúma- skotum hversdagslífsins jarðneska, annar bergður upp fyrir okkur mynd- um frá Furðuströndum annars heims. Enginn þeirra flytur okkur allan sann- leikann, en allir einhver brot af hon- um. Okkar er: að tína upp brotin og koma þeim saman. Þau ihjálpa okkur öll til þess að skilja lífið. Mér finst að eitthvað vanti í mig, elf eg gæti ekki elskað þá alla. Einn eða tveir eru kanske mesta uppáhaldið, en alhr hafa þeir gjáfir að gefa, sem auðga andann- Það yrði eyða og tóm eftir
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.