Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1931, Blaðsíða 26

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1931, Blaðsíða 26
8 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFBLAGS ÍSLENDINGA ■t ekki það, hvort tvíhyggja Nordals sé rétt (um það sjá greinargerð hans sjálfs í Vöku I, bls. 166), heldur hitt, hvernig á því stendur, að hann lítur svo á heiminn. Svar- ið má lesa í Völuspár-útgáfu hans, bls. 135—36: “Öll tvíhyggja er runnin af þeirri sjálfsathugun, að manninum finst hann vera eins og strengur, sem tvö öfl togast á um: efni og andi, ilt og gott, tregða og líf. Þessi tvö öfl eru í honum, sálarlíf hans hefir kviknað milli þeirra eins og neisti milli tveggja skauta. En þau eru líka fyrir utan hann, meira en hann: allur heimurinn er til orð- inn fyrir baráttu þeirra og sam- starf.’’ II. Það er trúa mín að Nordal hafi lýst sjálfum sér rétt, þar sem hann segist vera “eins og strengur, sem tvö öfl togast á um”, því hann hef- ir ekki einungis sagt oss þann sannleik hér berum orðum, heldur virðist mega rekja þessa tvískift- ingu eðlis hans í æfi hans og verk- um, ekki sízt hinum beztu. Sjálfsagt hefir Nordal hlotið þessa tvöfeldni eðlis síns í vöggu- gjöf, þessir frumdrættir sálarinnar munu nær ávalt í blóðið bornir. En þótt eðlisfar Nordals, eins og líklega allra manna, sé arfur, þá veldur hver á heldur þeim arfi, og enginn vafi er á því, að Nordal hefir ávaxtað sitt pund betur en flestir aðrir. Lítt kann eg að segja frá draum- um hans á barnsaldri, því skeiði æfinnar, sem mótar og festir frum- drætti persónuleikans. Hann er al- inn upp í sveit, og ást hans á sveit- inni og sveitamenningunni er ef- laust bundin við fagrar minningar frá bernskuárunum. En þrátt fyrir indæli náttúrunnar og heilnæmi starfanna, sem sveitapilturinn á við að búa, þá stefnir hugurinn oft út og “upp yfir fjöllin háu”. — Og þrettán ára gamall hefir hann lært speki Hávamála um mannvit mik- ið og orðstír, sem aldrei deyr. Slíkir unglingar eru, sem betur fer, venjulega sendir í skóla. Og Nordal sýnir fljótt hvert erindi hann á þangað: hann er efstur í bekk en les utan skóla, þegar hann getur komið því við. Augsýnilega er kapp hans mikið og lítt skift á þessum árum. En á stúdentsárunum fer tvíeðli hans fyrir alvöru að gera vart við sig. Eigi er mér kunnugt um hætti hans á þeim árum, en ef nokkuð má marka skáldskap hans, þá virðist hann ekki hafa fyrirlitið speki stökunnar, sem Lúter er eign- uð: “Hver sem aldrei elskar vín, óð né fagran svanna, o. s. frv. í eftirmála að “Fornum ástum”. sem höfundurinn segist raunar hafa verið að hugsa um að kalla “Gamlar syndir’’ — segir hann svo frá, að á þeim árum hafi hugurinn viljað “hneigjast meira en góðu hófi gegndi frá skyldustörfunum að skáldskap og draumórum.” Skyldustörf og skáldskapur — tvö öfl, sem heyja harða baráttu í persónunni. Annars vegar þurr vís- indastarfsemi, þolinmæðisverk og sjálfsafneitun knúð fram af metn- aði hans og viljanum til valds;
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.