Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1931, Blaðsíða 64

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1931, Blaðsíða 64
40 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISPÉLAGS ÍSLENDINGA hann úti í grænu grasinu, hlustaði á fuglakliðinn, vatnaniðinn og laufaþytinn. Allir þessir hljómar runnu saman í þægilega heild, er hjálpuðu honum áleiðis inn á lönd æfintýra og sagna. Hann lifði með hetjunum, sem hann las um, barð- ist með þeim og hataði. Að ganga af hólmi sigri hrósandi eða falla við frægan orðstír, var jafn-hríf- andi. — Og marga haustnóttina lá hann hálfvakandi í rúmi sínu, er norðanstormurinn geysaði hams- laus, vatnið rauk með ölduhljóði og ægigangi, skógurinn stundi og kveinaði og drungalega þaut á þekjunni, — og lét sig dreyma, að allar þessar haustraddir væru her- dunur og vopnagnýr. — Þetta hug- myndalíf hans miðaði að því, að hann varð dulur, einrænn og dreyminn. — Foreldrar hans ólu hann líka upp þannig, að hann átti fátt sameiginlegt við fjöldann af unglingunum þar í sveitinni. Þau lögðu slíkt ofurkapp á að kenna honum íslenzk fræði, móta svo sál- arlíf hans, að hann yrði íslenzkur, hvar sem leiðir hans lægju, og sómi hans og skylda væri að halda uppi vörn fyrir þjóðerni og tungu, en snemma rak Ölver sig á, að það var vanþakklátt verk. í barnaskól- anum, þar sem byrjað er að fara með plóginn yfir útlendingana, háði hann margan blóðugan bardagann fyrir land og þjóðerni, og báru buxumar hans oft beztan vott um það, hvað hann lagði á sig fyrir ís- lendingsnafnið. — Þegar hann var orðinn eldri og hættur að berjast, varð hann löngum að grípa þau skeytin á lofti, er beint var að ís- lendingnum r— Vestur-íslendingn- um. — Uppeldið hafði tekist vel, þó hann hefði aldrei ísland augum litið, aðeins séð það í hillingum söngs og sagna, var hann því trúr í anda og óendanlega stoltur af því og ætterni sínu. — Og með það fyrir augum, að það sæmdi ís- lendingum illa að vera síðastir, var hann fljótur til svars, þegar í byrjun stríðsins, að Canada blés í herlúður og kallaði syni sína til vígvallarins. Þar gafst tækifæri til að sýna, af hvaða bergi hann var brotinn. — Og þar gafst honum tækifærið. En hve ólíkt því, sem hann hafði hugsaö sér og dreymt um. — í skotgröfunum liætti hann að dreyma. Þar varð sál lians gömul — og draumar tilheyra aðeins þeim ungu. En þar opnuðust augu hans fyrir svo mörgu. Þar á meðal því, að fornöldinni tilheyrðu ekki allar hetjur. Hann sá alt í kringum sig hugprýði, drengskap, sjálfsfórn. — Hvað margar kynslóðir hafði það tekið, að spinna svo sterkar og bláþráðalausar sálir í fjölda þess- ara manna, að þeir viku ekki um hársbreidd frá því, er þeir skoðuðu skyldu sína, þótt öllu mannlegu eðli og tilfinningum væri ofboðið. — Áreiðanlega réði andinn þar yf- ir efninu, — þó svo hörmulega færi, að þeir fórnuðu öllu á stalli eyðileggingarinnar. Enn sátu sömu nornimar og spunnu örlagaþráðinn, sem mann- kyninu lærist svo lítið að greiða úr á hverjum þúsund árunum. -— * * * Þarna lengst í norðvestri reis við hafsbrún þústa, líkust lágu, þéttu skýi. — Ölver var staddur í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.