Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1931, Qupperneq 92

74
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
og ekki síðari en svo, að vöxtur
fótleggja, ökla og styrkra kálfa
kom greinilega í ljós og hjálpaði
þeim í baráttunni fyrir tilverunni,
þ. e. baráttunni fyrir að ná sér í
mann eða viðhalda hylli manna
sinna. Því það hefir sannast á
seinni árum, að mörgum konum
hefir laglegur vöxtur leggja og
fóta og fríðir öklar með aðstoð
silkisokkanna, hjálpað álíka vel til
ásta eins og fríðleiksandlit fyrrum.
En ætíð munum við læknarnir
minnast hins góðláta guðsmanns,
Benedikts páfa hins 15., sem með
örlyndri hendi og af góðum hug
gaf okkur sína blessun. Hver veit
nema hún eigi eftir að verka í
okkar sálum gegnum ár og aldir,
eins og leyndardómsfult læknislyf,
unz okkar þrjózkufullu hjörtu snú-
ast til auðmýktar, og við þá aftur
krjúpum á kné með særðu hjarta
eftir villu okkar vegar, og verðum
síðan hollir og dyggir páfans þjón-
ar í einni óskiftri almennri kristi-
legri kirkju.
Á FÖSTUDAGINN LANGA 1879.
Cftir PAI ólafsNon.
Furðu dimmur finst mér þessi föstudagur,
en hver veit nema þá og þegar,
eg þurfi ekki að sjá til vegar.
Eg hefi líka einatt gengið allan daginn,
svo eg lítið vissi um veginn,
varð því hverju kvöldi feginn.
En eitt sinn gengur unaðar og æskusólin
yfir myrkan æfidalinn
áður en eg fell í valinn.