Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1958, Side 30

12
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
leg dæmi þeirra er að finna í öllum
kvæðabókum hans, og ekki sízt
þeirri síðustu. Eigi hefir hann ort
svipmeiri náttúrulýsingu heldur en
hið stórbrotna kvæði „Klettafjöllin“
í þeirri bók sinni, en það kvæði, eins
og ýmis önnur ágætiskvæði í hinu
nýja ljóðasafni hans, var á sínum
tíma birt í þessu riti. I Klettafjalla-
lofsöng hans (og vissulega eru þau
drápunnar verð) fara saman mikil
rím- og málsnilld, skáldlegt hug-
myndaflug og innsæi. Og ekki ætla
ég það fjarri sanni, að trúarjátning
Guttorms sem skálds felist í loka-
erindi kvæðisins:
Sú list í því fólgin að fegra
hið fagra, við hámarkið ber.
Því fagra að spilla
það er athæfi ’ins illa
og afskræmi raunverulegra
en guðanna öfugmynd er.
En síunga fjalldísin, fjallanna sál
allt fegrar með hulinni nálægð
og prýðir,
hún fegrar sitt rann
eins og mannssálin mann,
og markmiðið reynist ei tál —
sönn list hennar lögmáli hlýðir.
I umræddu kvæði og mörgum
öðrum ljóðunum í þessari nýju bók
hans staðfestir Guttormur það, sem
löngu var orðið kunnugt af eldri
kvæðum hans, að hann er óvenju-
lega rímsnjallt skáld. Hinir fjar-
skyldustu bragarhættir, fornir og
nýir, íslenzkir og erlendir, fara á
kostum í höndum hans. í þessari
bók hans eru allmargar kliðhendur
(sonnettur) og athyglisverðar að
sama skapi, svo sem „Úti í óbyggð-
um Manitoba,“ sem er bráðsnjöll
náttúrulýsing, og þá eigi síður
„Snjókornið," þar sem hæfileiki
skáldsins til þess að lýsa hinu ytra
og djúp íhyggli hans renna í einn
farveg á sérstaklega listrænan hátt:
Snjókornið skæra, kristals
víravirkið,
viðkvæmt og samgert, kemur þ°
til jarðar
heilt innan sviga sinnar
megingjarðar,
af því er dimma hríðin, hvíta
myrkrið.
Samt verður dýrð af dýrstu
eðalsteinum
döpur hjá því, er skín við tungú
og sól,
stundum sem fjúki stjörnudust
í skjól,
sólgneistar hrökkvi af hrímgum
viðar greinum.
Eilífðarblóm úr ís, þó bráðni og
þorni,
eimur það verði, daggartár og lincl’
sálin þess mun hin sama áfram
halda.
Hún er hin sama á heimsins kvöld1
og morgni,
hásæti skipar efst á jökultind.
Því, sem er eilíft, efstu tindar falda-
Eins og kunnugt er, þáði Gutt'
ormur virðulegt heimboð til íslands
árið 1938 af hálfu ríkisstjórnar
Alþingis, og var honum með Þvl
maklegur sómi sýndur. Varð h°n
um sú fyrsta og fram að þessu eir‘a
ferð til ættjarðarstranda efni ý01
issa ágætiskvæða, og er eitt þerr^
hið gullfallega kvæði hans „íslan