Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1958, Síða 114

96
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
tveir flokkar, sem ég les meö, fulloröiö
fólk, sem kann Islenzku fullum fetum, og
yngra fólk, sem skemmra er á veg komiö.
Undirtektir hafa verið betri nú I ár en I
fyrra." Þökk sé préfessor Haraldi fyrir
þessa þörfu viðleitni sína, og ættu sem
flestir að notfæra sér það ágæta tækifæri,
sem þar gefst til Islenzkunáms.
Þá hefir félagsfólk I Þjéöræknisdeild-
inni ,,Esjunni“ I Árborg sýnt I verki frá-
bæra ræktarsemi við íslenzka tungu og
aðrar menningarerfðir vorar með því að
kenna börnum og unglingum íslenzka
söngva og ljóð. Efndi deildin til alíslenzkr-
ar samkomu I samkomuhúsi Geysisbyggð-
ar 17. maí, þar sem fjöldi barna skemmti
með söng og upplestri Islenzkra ljóða, og
þótti takast með afbrigðum vel. Var sam-
koma þessi endurtekin stuttu slðar. En
áhrif þessarar menningarstarfsemi hafa
náð langt út fyrir takmörk heimabyggðar-
innar. Síðastliðið haust stóðu íslendingar
frá Arborg og nágrenni fyrir skemmtun-
inni á hinni árlegu og fjölsóttu menning-
arsamlcomu (“Rural Folk Festival”), sem
Manitoba Pool Elevators félagið efnir til.
Komu þar fram tveir barnakórar og ýmsir
smærri hópar barna, er sungu Islenzka
söngva bæði á íslenzku og I enskum þýð-
ingum, en önnur börn lásu upp enskar
þýðingar Islenzkra ijóða. Höfðu þau syst-
kinin Jóhannes Pálsson söngstjóri og Mrs.
Lilja Martin æft söngflokkana, en það var
fyrir atbeina Gunnars Sæmundssonar, að
Islenzku börnin önnuðust skemmtiskrána
á þessari fjölmennu samkomu. Eins og
vera bar, var hennar getið I báðum vestur-
Islenzku vikublöðunum, og fór frú Ingi-
björg Jónsson meðal annars um hana svo-
felldum orðum I grein einni „Eftirminnileg
Islenzk skemmtun" á kvennaslðunni I
Lögbergi:
„Þetta er ein sú Islenzkasta samkoma,
sem ég hefi verið viðstödd I lengri tíð;
hér kenndi ekki afsökunar heldur rétt-
mæts metnaðar yfir þvl að kynna með-
borgurum okkar íslenzkar ljóðperlur og
söngva. Samkomugestir, sem flestir voru
annarra þjóða, kunnu llka vel að meta
þessa skemmtun, svo sem dynjandi iófa-
tak þeirra gaf til kynna hvað eftir annað.“
En þvl hefi ég fjölyrt um þessi sam-
komuhöld félagsfólks vors I Árborg og ná-
grenni, að þar er um að ræða starfsemi I
þjóðræknisáttina, sem bæði verðskuldar
það, a henni sé sérstakur gaumur gefinn,
og getur um leið verið öðrum til áminn-
ingar og fyrirmyndar.
Skylt er jafnframt að geta þess, að
deildin að Gimli hefir hafið starfsemi I
sömu átt, þvl að þar hefir Mrs. L. Stevens
kennt stðrum hóp barna að syngja íslenzka
söngva; hefir barnasöngflokkur þessi
þegar iátið til sln heyra á fundum deildar-
innar. Einnig má vel vera, að aðrar deildir
hafi svipaða starfsemi með höndum,
ber þeim þökk fyrir þá viðleitni.
1 þessu sambandi vil ég einnig láta þess
getið, að samkvæmt bendingu, sem fram
kom á slðasta þingi, fól stjórnarnefndin
frú Hólmfríði Danielson að athuga mögU'
leika á þvl, að kenna börnum hér íslenzka
þjóðdansa (vikivaka), og er hún að kynna
sér það mál af bókum um það efni, sem
fengnar hafa verið heiman um haf.
Samvinnumál við ísland
Þau hafa verið fjölbreytt á árinu, enda
er það önnur meginhliðin á starfi Þjóð-
ræknisfélagsins, sem að ættjörðinni snýt.
þvl að þar standa þjóðernis- og menning'
arræturnar djúpt I mold og draga þaðan
næringu slna.
Það er fagnaðarefni, að óvenjulega
margir Vestur-lslendingar heimsóttu ls'
land á slðastliðnu sumri, meðal þeirra stór
hópur héðan úr Winnlpeg og nágrenni, en
ekkert treystir betur ættarböndin °£
menningartengslin milii vor íslendinga ýfir
hafið heidur en gagnkvæmar reimsóknir.
Sérstaklega er það ánægjulegt, að þeim
sýnist fara fjölgandi úr flokki yngri kyn.j
slóðar vorrar, er fara I pilagrlmsför t
ættlandsins, en það er grundvallaratriði
þjóðræknisviðleitni vorri, og kem ég að Þv
síðar. Síðan heim kom úr Islandsferðinn
hafa sumir, sem tóku þátt I henni, sv
sem þau frú Kristln Johnson og
Kristjánsson ,flutt erindi með myndasýn
ingum um ferðina, og með þeim hætti inn
af hendi þakkarvert kynningar- og 0
breiðslustarf.
Kærkomnir gestir heiman um haf komn
einnig hingað vestur um haf á liðnu star
ári. Ber þar hæst sögulega heimsókn her
Ásmundar Guðmundssonar biskups, en
för með honum voru þeir séra Benjam
Kristjánsson, séra Friðrik A. Friðrikss^
prófastur og séra Pétur Sigurgeirsson, ‘
samt frúm tveggja hinna síðastnefn
Eftir að hafa tekið þátt I alþjóðaþin^
lúterskra manna I Minneapolis og n°
gestrisni íslendinga þar I borg, heims ^
biskupinn og föruneyti hans íslendinSa j
Norður-Dakota, hér 1 Winnipeg og v(.{j
Manitoba, og prédikaði biskup og f n j
ræður á öllum þeim stöðum; klerkarn
för með honum tóku einnig þátt I uin
um þeim guðsþjónustum og ræðuho
á samkomum beggja megin landanJgan
anna. Séra Benjamín ferðaðist 8 f
vestur á Kyrrahafsströnd og flutti ^
ræður meðal íslendinga, en séra ef jr
og frú hans dvelja enn vor á meðal; j
hann um skeið gegnt prestsstörfu u),
Wynyard, en nú dvelja þau hjónin v®
á Kyrrahafsströnd. Er óþarft að Lrft
um hið mikla þjóðernislega gíi(ii s
heimsókna. af
Af öðrum góðum gestum heiman ^
ættjörðinni slðastliðið sumar ma