Harpan - 01.12.1937, Side 42

H
A
P
A
N
R
þá förum við enn að hlakka til.
Ja, til hvers? Vorsins, auðvitað.
Nú er það vorið, sem hugsað er
um.
Smátt og smátt þokast dagarnir
áfram, og vikur og mánuðir
sömuleiðis.
Við hlökkum æ meira og meira
til vorsins. Nú lengjast dagarnir
og sólin hækkar á lofti. Skuggar
skammdegisins eru horfnir, en
vorið er nálægt.
■Loks kemur hinn langþráði
dagur. Sumardagurinn fyrsti.
Fuglarnir koma smátt og smátt
— og veturinn er liðinn . . .
Ólafur p. Ingvarsson, 14 ára.
Vetleifsholts-parti.
KÝRIN
(Or stílabók Péturs litla)
Stofan, sem kýrin býr í, heitir
fjós, og rúmið hennar heitir bás,
og í því er engin sæng eða koddi.
Or kúnni fáum við mjólk og kálfs-
kjöt, en eggjum verpir hún ekki.
Maðurinn hennar heitir boli, af
því að hann er svo heimskur.
Hann hefir ákaflega mikil hljóð,
en beitir þeim illa. Or honum fá-
um við enga mjólk og ekkert
smjör, heldur bara kjöt, en þá
verður hann fyrst að deyja. —
Börnin þeirra heita kálfar. Þeir
þvo sér aldrei og ganga ekki í
í skóla. Og öfunda ég þá af því.
„Sólskin“.
Við þökkum
Við þökkum þeim, er þegar
hafa staðið í skilum við blaðið
okkar, Hörpu. Sumir hafa jafn-
vel gert meira, og borgað fram-
yfir áskriftarverð. Við þökkum
einnig öll hin elskulegu bréf, er
okkur liafa borizt, og aðra vin-
semd. Allt er þetta okkur hvöt
til að vinna að sem skjótustum
endurbótum á blaðinu, bæði að
ytri frágangi og efni.
Enn eiga þó ýmsir óborgað
blaðið okkar, og er það ef til
vill nokkuð því að kenna, hve ó-
reglulega það hefir komið út.
Nú væntum við aftur á móti
þess, að allir, sem geta, geri sem
skjótust skil, svo að við getum
greitt skuldir blaðsins, og ef kost-
ur er, endurbætt það á einn hátt
eða annan.
Kaupendur. — Við vitum, að
þið gerið ykkar bezta, og send-
um ykkur öllum síðustu blöð ár-
gangsins án póstkröfu.
Lifið heil.
Otgef.
Kennarinn sýndi börnunum
beinagrind af manni og skýrði
fyrir þeim líffærin. Að því loknu
spurði hann litla stúlku: „Hvoru
megin er nú hjartað, Elín?“
Innra megin“, svaraði Elín um-
svifalaust.
168