Harpan - 01.12.1937, Síða 55

H
A
A
N
slíkum dugnaði, að vakið hefir
athygli, og allra virðingu, er til
þekkja. í framkomu allri er hann
þekktur að prúðmennsku og
drengskap. Og nemendum sínum
er Lárus meira en kennari —
hann er einlægur vinur þeirra.
Velferð þeirra og gengi er hon-
um brennandi áhugamál. Pað er
því engin furða, þótt Lárus eigi
hug sinna nemenda. Hefi ég eng-
an hitt, sem ekki minnist hans
með hlýju. Og ég efast um, að
sá sé nokkur hans nemenda,
yngri eða eldri, sem ekki vildi
skrifa undir skeytið, sem nem-
endur hans í Akureyrarskóla
sendu honum eitt sinn:
Heill þér, höldur snjalli,
hróður þér vér bjóðum.
Þiggðu þakkir okkar,
þinnar fræðaiðju.
Ef svo hlýddu æva
allir sínu starfi,
væri á landi voru
von um dyggva sonu.
íslenzkri æsku get ég einskis
betra óskað en að eignast sem
flesta leiðtoga Lárusi líka. Heldur
ekki get ég óskað íslenzkri kenn-
arastétt annars betra.
Að síðustu óska ég þess, að
Lárus Bjarnason megi enn lengi
verjast brögðum Elli — og að.
íslenzk æska fái sem lengst notið
ágæta hans.
M. M.
GUTTI
Lag: Fyrst ég annars hjarta hræri.
Sögu vil ég segja stutta,
sem að ég hef nýskeð frétt.
Reyndar þekkið þið hann Gutta,
það er alveg rétt.
Óþekkur er ætíð anginn sá,
út um götu stekkur hann og
skoppar til og frá,
mömmu sinni unir aldrei hjá,
ekki heldur pabba sínum.
Nei, nei, það er frá.
Allan daginn út um bæinn,
einlægt heyrast köll í þeim:
Gutti, Gutti, Gutti, Gutti,
Gutti, komdu heim!
Andlitið er á þeim stutta,
oft sem rennblautt moldarflag.
Mædd er orðin mamma’ hans
Gutta,
mælir oft á dag:
Hvað varst þú að gera, Gutti
minn?
Geturðu ekki skammast þín,
að koma svona inn?
Réttast væri að flengja ræfilinn..
Reifstu svona buxurnar og
nýja jakkann þinn?
Þú skalt ekki þræta, Gutti,
það er ekki nokkur vörn.
Almáttugur, en sú mæða,
að eiga svona börn!
Gutti aldrei gegnir þessu,
grettir sig og bara hlær.
Orðinn nærri að einni klessu
undir bíl í gær.
181!