Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 39

Skilti fisksalans
XJngur og ötull fiskimaður hafði saínað
sér það hárrar fjárhæðar, að hann gat eett
á stofn litla fiskbúð. Hann útbjó sldhi
yfir búðardjTunum og málaði á það:
ALVEG GLÆNÝR FISKUR
TIL SÖLU HÉR
Rétt á eftir kom gamall kunningi hans
fram hjá búðinni og veitti skiltinu at-
hygli.
,.He\Tðu“, sagði hann. ,,I>að er alltof
langt mál á þessu skilti. Hvers vegna 6lepp-
irðu eklci orðinu „alveg"? Ef fiskurinn er
glænýr, þá leiðir það af sjálfu sér, að hann
er Ilka alveg glæný-r. ÞetU orð „alveg“ er
ekki sannfærandi; það v§kur tortr>-ggni“.
Hinn ungi kaupsýslumaður sá sannk-iks-
gildi þessara röksemda. Hann mátaði þess
vegna yfir fremsta orðið.
Daginn eftir átti annar kutmiugi hans
erindi til hans í búðina.
„Hvers vegna hefurðu orðið „hér“?“
spurði hann. „Auðvitað selurðu nýjan
fisk hér — það myndi hver fábjáni nta,
sem sæi skilUð, án þess að þú tækir það
fram. Ekki dytti manni í hug að þú seldir
fiskinn annars staðar. Kg langar vist ekki
til þess að láta líta svo út, að þú álítir
viðskiptavini þína einhverja bjálfa".
Búðareigandinn málaði því yfir aftasta
orðið. Þá va; áletnm skiltisins orðin svona:
GL.ENÝR FISKUR TIL SÖLU
En áður en langt um leið kom þriðji
kunninginn, sem vildi ráðleggja heilt.
„Hvað meinarðu með því að hafa orðin
„til sölu“ á skiltinu?" spurði hann. „Þú ert
ekki að verala til þess að gefa fisk. Og
ekki lánarðu fisk. Þú 6elur fisk. Það ætti
að Kggja í augum uf>pi án þess að þú aug-
lýsir þá stajlreynd. Stutt og laggott
það er lóðið nú á dögum“.
Og því var áletrun skiltisins enn breytt.
Fjórði hollvinurinn áleit, að áletrunin
„Glænýr fiskur'' væri misheppnuð. Hver
myndi voga sér að selja fisk, sero ekki væri
nýr á þessum samkeppnis tímum“.
„Nei, úldinn fisk selurðu ekki — slíkt
gætirðu ekki boðið vandlátum váðskipta-
vinum. „Fiskur'* — það er allt og sumt
sem þú átt að hafa á skiltinu'. — Og enn
var áletruninni breytt.
Svo kom sá aftur, sem fyrst hafði komið.
„Ég hef verið að hugleiða þetta“, sagði
hann, „og komizt að niðurstöðu. Auðvitað
vil ég þér allt það bezta. Og þess vegna
fellur mér illa, ef þú gerir skyssu. Þú ætt-
ir líka að taka ráðleggingar þeirra til
greina, sem vilja þér vel. En þegar menn
ganga fram hjá fiskbúðinni þinni og sjá
fisk I glugganum, fisk á búðarborðinu,
fisk í ískössunum og ekkert annað en fisk í
búðinni, þá sér hver heilvita maður, að
þú selur ekki slát,tuvélar, húsgögn, skó eða
undirföt. Viðskiptavinirnir kynnu að álíta
að þú héldir þá vera einhverja hálfbjána,
fyrst þú auglýsir jafn augljósan hlut. I>ú
gerðir langbezt i því að taka skiltið alveg
niður, skal ég segja þér“.
I. S. C.
Finna (fertug jómfrú): — Að þú skuhr
ekki fara að gifta þig, Halli, það fer þó að
koma timi til þess.
Halli: — O, þær vilja mig náttúrlega
ekki, stúlkumar.
Finna: — Hefurðu reynt nokkuð fyrir
þér?
Halli: — Nei, það hefi ég nú reyndar
ekki gert.
Finna: — Leitaðu fyrir þér, maður. Ég
segi fvrir mig . .. ó, ég má ekki segja það!
HEIMILISRITIÐ
37