Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 9

því að hún sneri sér að manninum
og sagði:
,,Má ekki bjóða yður tesopa með
okkur Feliciu?“
„Þakka yður fyi’ir, það er mjög
vel boðið. Það er ekki laust við að
ég sé farinn að þreytast á þessu
ferðalagi, hús úr 'húsi, til þess að
leita að því sem getur hentað mér.
Svo er það heldur ekki svo auð-
velt .... sérstaklega þegar maður
er einmana piparsveinn".
Áhugi Feliciu vaknaði .... jæja,
svo að hann var líka einmana.
En hvað skyldi vera átt við með
piparsveinn? Skyldi það líka geta
átt við verzlunarmann?
Hún varð að spyrja Maggie um
það.
„Eg heiti Anby .... John An-
by“. sagði hann. „Ég er frá Suður-
Afríku“.
Þetta skildi Felicia ekki. Það
var í Afríku sem svertingjarnir
áttu heima .... og þessi maður
var langt frá því að vera svartur.
Að vísu var hann sólbrenndur ....
en alls ekki svertingi.
Vera virtist hinsvegar ekki
verða vitund hissa, og von bráðar
voru þau Vera og John komin í
fjörugar samræður um hið fjar-
læga land. Feliciu leiddist, svo að
hún hljóp aftur út í garð. Köttur
nágrannans kom hlaupandi til
hennar.
,,Þú ert falleg kisa mín“, sagði
Fclicia og strauk kettinum-^vo að
hann malaði. „En þú ert heimsk.
Þú hefur ekki hugmynd um að nú
hefur einmana piparsveinn hitt
einmana stúlku“.
VERA OG JOHN ANBY sátu
undir stóra beykitrénu. Þann
hálfsmánaðartíma, sem liðiö hafði
frá því að þau sáust fyrst, liafði
liann heimsótt hana á hverjum
degi. Felicia gat séð þau, ef hún
leit um öxl. En hún leit ekki oft
við .... hún gaf sér ekki tíma til
þess. Hún var að safna saman smá-
steinum, sem hún svo lagði hlið við
hlið í röð. John Anby hafði lofað
henni krónu, þegar steinaröðin
næði niður að hliðinu.
John Anby var góður. Ilann gat
líka fundið upp svo marga
skemmtilega leiki. Veru frænku
fannst hann líka vera góður
.... Felicia gat strax séð á Veru,
hvort henni leizt vel á fólk eða
ekki. Og henni leizt vel á John
Anby!
Líklega var hann að kenna Veru
eitthvað núna, því að liann hafði
alltaf orðið, og hann var svo al-
varlegur á svipinn.
Jæja, en hún varð að flýta sér
við steinaröðina .... þá fengi hún
peninginn. Hún gægðist afturfyrir
sig til að athuga, hvort að Anby
tæki eftir -því, að hún var langt
komin .... en hún leit fljótt við
aftur, því að John var að kyssa
Veru frænku. Og það var ljótt að
kíkja.
HEIMILISRITIÐ