Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 51

Anuars rifjaðist dálítið upp fyrir
mér áðan, sem ég hugsa að geti
haft talsverða þýðingu".
„Hvað?“
„Það fór maður, sem ég kannast
við, til Barsilíu fyrir árið síðan.
Hann lofaði 'að reyna að hafa
spurnir af Worthington. Hann kom
aftur, einmitt um líkt leyti og faðir
Jims dó, og áður en ég fékk tæki-
færi til þess að tala við hann, kom
Jim sjálfur heim, eða sá sem þótt-
ist vera hann. Ef hann hefur fund-
ið Jim sjálfan í Brazilíu. þá gæt.i
hann orðið okkur til hjálpar. Hann
gæti ef til vill sannað. að maðurinu,
sem þykist vera Worthington, er
svikari og falsari“.
„Hvaða maður er bað?“
„Hann heitir IJugh Pollard og
er lögfræðingur“..
„En heldurðu ekki að hann hefðí
gert einhverjar ráðstafanir, ef hann
hefði grun um svikin?"
..Ég veit ekki. Pollard er oft at-
•anboígar. Hann þekkir marga og
hefur mikið að gera. Sennilega hef-
ur hann ekki hitt Jim Worthing-
ton, síðan hann kom heim“.
Veðrið var milt og kyrrt. Rósa-
ilminn lagði þeim að vitum. Bill
sagði: „Carol, bíddu svolitla stund.
Ég þarf að skreppa inn og hringja.
Ég kem strax aftur“.
„Já, hér er gott að vera“, sagði
Carol.
Bill flýtti sér inn. Hann tók
HEIMILISEITIÐ
símann og hringdi á spæjaraskrií-
stofurnar. Hann skrifaði þær upp-
lýsingar hjá sér, sem hann fékk við
fýrstu upphringingu. Svo hringdi
hann til næsta spæjara, en var
ekki svarað. Sá þriðji anzaði, en
hafði lítið markvert að segja.
Bill leit yfir það. sem hann hafði
skrifað hjá sér af þeim upplýsing-
um, sém einkaspæjararnir höfðu
veitt honum. Þær voru ekki svo
■miklar að hægt væri að finna nokk-
urn Akkillesarhæl á þessum Wor-
thington. Eignir Worthingtons
gamla höfðu verið virtar á eina og
kvart milljón dollara. Arfurinn
skiptist jafnt á milli Jim og Sadi.
Jiin hafði verið skipaður umráða-
maður yfir eignunum, og eftir að
hann kom frá Suður-Ameríkuhafði
hann tekið öll fjármálin í sínar
hendur. Öllum bar saman um, að
hann væri ábyggilegur maður og
vel þokkaður. Hann var dálítið
léttúðugur, en ekki svo að sakaði.
Hann liafði aðeins hug á tveimur
stúlkum, Carol Adams og Marry
Smith. Systir hans var mjög hrif-
in af honum. Nokkurra manna var
getið, sem taldir voru honum ná-
kunnugastir, én Hugh Pollard var
hvergi nefndur. Ekki var heldur
minnst á Faris eða Knowles. Það
var yfirleitt ekkert á þessum
skýrslum að græða.
Bobbie hafði lieyrt hann hringja.
„Nokkuð gott að frétta, Bill?“
spurði hún.
49