Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 33

ráðuneytimi vinstra ntegin á leik-
sviðinu fölur sem nár og drap
fingrunum í eirðarleysi á borðplöt-
una. Iíg hef aldrei séð hann svo á
sig kominn. Hitler byrjaði að
þruma sörnu ræðuna og hann hef-
ur oftsinnis haldið áður og þi'eyt-
ist aldrei á að endurtaka ræðuna
um rangsleitni Versalasamning-
anna og friðarást Þjóðvei’ja. í
fyrstu talaði hann lágum rómi og
hásum, en svo sótti hann í sig veðr-
ið og tók að æpa skerandi, ofsa-
fenginni rödd og hella sér út vfir
kommúnismann.
..Eg vil ekki að viðbjóður hins
alþjóðlega kommúnistaeinræðis
troði hina þýzku þjóð. eins og
mara! Þessi Asíukynjaða og evð-
andi líjsskoðun treður öll verð-
mæti undir fótum! Eg nötra af
ótta v.egna Evrópuþjóðanna við
að hugsa um afleiðingarnar, ef
þessi fordjarfandi lífsskoðun ryður
sér þar til rúms, þessi óskapnaður
rússnesku byltingarinnar!" (Hams-
Jaus fagnaðarlæti).
Síðan tók hann að færa rök að
því, nokkru rólegri, að sámningur
Frakka við Rússa hefði kippt öll-
um stoðum undan Locarno-sátt-
málanum. Stutt þögn. Næst:
*.Þýzkaland telur sig ekki fram-
ar bundið at' Locarno-sáttmálan-
um. Frá þessum degi hefur stjórn
Þýzkalands endurreist ótakmark-
að fullveldi ríkisins á hinum af-
vopnuðti svæðum og trvggt þann-
ig sjálfsagðan rétt þjóðarinnar til
öryggis og varna á landamærum
sínum!“
Nú spruttu allir' þessir sex
hundruð þingmenn, sem Hitler hef-
ur sjálfur úívalið. upp úr sætum
sínum, stuttir menn og búkdigrir.
snoðklipptir ítrumagar með
hnakkaspik, klæddir brúnum ein-
kennisbúningum og klunnalegum
skóm, litlir leirkarlar, sem hann
getur hnoðað að vild í högum
höndum sínum. Þeir tóku viðbragð
elns og tprcllikarlar. réttu liægri
arminn út með Hitlerskveðju og
öskruðu „Heif‘, ósamtaka í fyrstu,
en síðan tuttugu og fimm sinnum
eins og einum munni. líkl og skóla-
strákar. Hitler hóf hönd og bauð
þögn. Smám saman hljóðnar.
Sprellikarlarnir síga niður í sætin.
Nú hefur Hitler þá á valdi sínu
og virðist finna það. Hann tekur
enn til máls, djúpri, hljómmikilli
röddu:
„Fulltrúar hins þýzka Ríkis-
þings!“
Grafarþögn.
..Á þessari sögulegu stundu, þeg-
ar þýzkar hersveitir eru að ganga
inn í herbúðir þær í vesturfylkjum
ríkisins, sem þær eiga að dvelja í
á friðartímum, einmitt þessi
augnablik, sem eru að líða, skulum
vér allir sameinast í tveim heiliig-
um heitum“.
Hann kemst ekki lengra. Hvílík
tíðindi fyrir þennan sefasjúka
HEIMILISRITIÐ
31