Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 34

þingskríl, að þýzkir hersveitir séu
þegar á göngu inn í Rínarlöndin.
Hernaðarandinn, sem brennur í
hinu germanska blóði þeirra, stíg-
ur þeim til höfuðs. Þeir stökkva
enn upp, æpandi og öskrandi.
Gestir á áheyrendapöllum gera hið
sama. allir nema nokkrir erlendir
stjórnarerindrekar og um fimmtíu
fréttamenn. Þeir hefja hendur til
kveðju í þýborinni lotningu, and-
litin afmynduð af sefasýki, gapandi
munnar æpa, — æpa, og augun,
logandi af æsingu, stara á þennan
nýja guð, þennan Messías. Og
Messías leikur hlutverk sitt af
snilli. Hann lýtur höfði eins og í
mikilli auðmýkt og bíður þess þol-
inmóður að hljóðni. Þá hefur hann
heitin tvö, og röddin er lág og
titrandi af klökkva:
„I fyrsta lagi sverjum vér að
láta ekkert vald í veröldinni hindra
oss í að rétta við heiður þjóðar
vorrar og þola heldur hinar
þyngstu þjáningar en að gefast
upp. í öðru lagi heitum vér því,
að nú skulum vér framar en
nokkru sinni fyrr berjast fyrir
bættri sambúð Evrópuþjóða, eink-
um hinna vestrænu nábúa vorra
----------. Vér gerum engar kröf-
ur til landa í Evrópu! Þýzkaland
mun aldrei rjúfa friöinn!"
Löng stund leið áður en fagnað-
arópunum linnti. Frammi í saln-
um og biðstofunni voru menn eins
og töfrum bundnir og úthelltu ást-
úð sinni hver yfir annan. Nokkrir
•hershöfðingjar smeygðu sér út.
Bak við brosin á andlitum þeirra
var óróinn auðsær. Við biðum úti
fyrir Óperuhöllinni þangað til
Hitler og hoffinnar hans óku burt,
því að S. S. verðirnir slepptu okk-
ur ekki út fyrir varðhringinn. Eg
gekk í gegnum Tiergarten með
John Elliot og við fengum okkur
hádegisverð á Adlon. Við vorum
svo furðu lostnir, að fátt var sagt.
..Kosningar" eiga að fara fram
29. marz, „svo að þýzka þjóðin
geti fellt dóm um forystu mína“,
eins og Hitler orðar það. Úrslitin
eru auðvitað fyrirfram ákveðin. en
það var tilkynnt í kvöld, að Hitler
mundi halda tólf „kosningaræður“
og byrja á morgun. ,
Hann reyndi mjög kænlega að
friða Pólverja í dag: ,,Eg vil, að
þýzka þjóðin skilji það, að þótt
oss sé ekki sársaukalaust að sjáv-
argata þrjátíu og fimm milljóna
þjóðar skuli skera í sundur þýzkt
land. þá er ósanngjarnt að neita
svo mikilli þjóð um slík réttindi“.
Svo mælti hann.
Eftir hádegisverðinn gekk ég
einn um Tiergarten til þess að ná
aftur jafnvægi. Nálægt Skagerak-
platz gekk ég fram á vori Blom-
berg hershöfðingja, þar sem hann
labbaði með tvo hunda í bandi.
Hann var enn fölur sem nár og
titringum í vöngunum. „Hefur
eitthvað gengið afskeiðis?“ hugs-
\
32
HEIMILISRITIB