Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 45

f/JTánud
Fri'usögn þá, sem hér birtist,
ritaði Leo Huberman, for-
stjóri Sjómannasambands
Bandarikjanna, upp eftir
Floyd McWilliams. Fjallar
hún um hrakninga Floyds
og tíu manna annarra, sem
bjargazt hafa í björgunar-
bát úti á miðju Kyrrahafi.
eftir að skip þeirra hefur
verið kafskotið. Saga þessa
sjómanns mun verða mörg-
1 minnisstæð, sem hana
lesa.
björgunarnát
BEZTA máltíðin, sem Floyd
McWilliams fekk allan tímann, var
þurr kexkaka og hrár máfaháls.
Venjulega er Floyd enginn mat-
goggur. En hann gleypti í sig kex-
kökuna, þegar hann hafði verið
sjö daga á reki í björgunarbát. Og
hann hámaði gráðugur í sig hráan
og blóðugan fuglshálsinn, þegar
hann var búinn að vera tíu daga
í viðbót að velkjast um hafið.
Floyd og ellefu aðrir af skips-
höfn farmskips, sem skotið hafði
verið niður, voru alls 31 dag í
björgunarbát á Kyrrahafinu eða
frá því um miðjan desember og
þangað til um miðjan janúar.
Þegar kafbáturinn sökkti skipi
þeirra voru þeir tveggja daga sigl-
ingu úti af Honolulu. Þeir, sem af
komust, tóku stefnu á Gilberteyj-
arnar, en þangað var yfir hálft
Kyrrahafið að fara, eða um 2400
mílna vegalengd. Björgunarbátur-
inn var 30 fet á lengd og 6 fet á
breidd. Honum fylgdi 8 árar, fjórar
á hvort borð. Matarbirgðir þeirra
voru 8 pund af kexi, 30 gallon af
vatni, einn kassi af kirsuberjum og
einn kassi af þurrmjólk.
Floyd sagði mér frá þessu í skrif-
stofu minni, hikandi, næstum því
treglega. „Þegar liðnir voru tíu
dagar“, sagði hann, „fann ég ekki
lengur til hungurs. En ég varð
sljórri.
„Oldurnar gcngu yfir bátinn
jafnt og þétt í samfellt 15 daga, —
einmitt dagana í kring um jól. Jóla-
kvöldið héldum við hátíðlegt með
einni kexköku aukalega handa
hverjum. — Það var þó nokkur
veizla!
„Þegar taugarnar voru alveg að
bila, stofnuðum við til kjánalegra
rökræðna um allt og ekkert. Þess
HEIMILISRITIÐ
43