Heimilisritið - 01.02.1944, Blaðsíða 41

Stutt smásaga
ejtir JEAN JAQUES. Hún gerist
í París, en gœti alveg eins gerzt í
Reykjavík.
RÁÐNINGIN
ANDRÉ var íarinn að verða dá-
Htið óánægður með ísabellu kon-
una sína. Hvað eftir annað kom
það fyrir, að hún kom of seint
heim til kvöldverðar, og í öll skipt-
in stafaði þessa gersamlega ófyrir-
gefanlega óstundvísi af því, að hún
hafði tafizt í búðum, saumastof-
um eða einhverjum álíka upp-
byggilegum stofnunum.
Hún var þá vön að koma með
miklu írafári inn, másandi og blás-
andi og afsaka sig eitthvað á þessa
leið:
„Þú verður að skilja það, André,
ég gat bókstaflega ekki látið þetta
tækifæri ganga mér úr greipum.
Þessi hattur er beinlínis gefinn en
ekki seldur“.
Hingað til hafði André svarað
ofboð rólega á þá leið, að ekki
hefði hann neitt á móti því, að
hún þæði hatta sem henni væru
gefnir, ef hún gerði það ekki á
þeim tima sem henni bæri að
brasa eitthvað ofan í hann, ban-
hungraðan.
Þetta endurtók sig kvöld eftir
kvöld. Honum fannst, að eitt af
því fáa, sem hann gæti ekki fyrir-
gefið konunni sinni, væri það, að
hún hefði ekki matinn til á rétt-
um tíma. Honum fannst sér mis-
boðið með því.
En svo breytti hann um aðferð,
kvöldið góða, sem saga þessi byrj-
ar eiginlega.
ísabella var hálftíma of sein,
sem varla var orðið tiltökumáL
Eins og af vana þuldi hún upp úr
sér sömu romsuna og venjulega,
og þagnaði svo til þess' að gefa
André tækifæri til að komast að
með sitt venjulega svar.
En aldrei þessu vant svaraði
André ekki einu orði.
ísabellu varð strax ljóst, að þessi
þöng gat boðað illt og hélt því
áfram óðamála:
„Já, ég veit það vel . .. . þú ert
39
HEIMILISRITLÐ