Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 25

Þannig er inál með vexti, að
þegar ég lenti í slagtói með Víga-
Rogers fyrir mörgum árum, var
það fyrsta sem hann innprentaði
mér, að við mættum helzt ekki
spilla árangri okkar með óþarfa
manndrápum. Ef nokkur að-
Aafðist slíkt án hans vilja, mátti
sá hinn sami eiga von á því, að
honum yrði kastað í ána, ásamt
öruggum legufærum festum í
lappirnar. Nei, ég veit ekki,
hvers vegna hann fékk viður-
nefnið Víga-Rogers, því að ég
veit ekki til þess að hann hafi
nokkurntíma vegið mann.
Hvað um það, ég dírigera
mínum úlfum eftir sömu reglu,
svo að ég svara: ,,Nei, ég hef
ekki gleymt því. Við höfum ekki
fyllt neinn með blýi hingað' til,
og ef einhver strákanna gerir
slíkt, þá er mér að mæta“.
„Þá það, ég var bara að spekú-
lera í þessu Sparkle-gimsteinafé-
lags innbroti, sem gert var svona
fyrir mánuði síðan. Þú veizt, að
ungur löggi var drepinn þá
nótt".
„No“, segi ég, „það vorum
ekki við, af því að það var um
einstaklingsuppátæki að ræða“.
„Það er það sama og mér
var sagt, en ég ætlaði bara að
vita, hvað þú segðir um þetta,
Roscoe. Þú vissir ekki, að ég átti
yngri bróður, eða er það? Jú, ég
átti bróður, sem var yngri en ég,
HEIMILISRITIÐ
og mér þótti ákaflega vænt, um
hann — sá ekki sólina fyrir hon-
um. Gaf honum ýmislegt, sem
aðrir höfðu átt, o. s. frv. Eg
sendi hann á einkaskóla fvrir
liðsforingja og þaðan á ríkishá-
skólann. Nú er hann dauður.
Þessi ungi löggi, sem var drep-
inn í gimsteinainnbrotinu, var
bróðir minn og ég ætla mér að
góma rottuna sem drap hann“.
„Já, ég skil það, Rosrers, en
það er mínu kompaníi óviðkom-
andi“.
..TCannske veit ekki bófinn,
sem dran bróður minn, að löcrsr-
an veit hver hann er. en hefur
ekki getað gripið hann ennbá.
Svo mikið er víst, að lögsran veit
hvað hann er kallað'ur. Þú skil-
ur: áður en bróðir minn sraf unn
andann. mesmaði hann að hvísla
nafni morðinsrians að félaga sín-
um. Osr nú vil ég fá hann“.
„Auðvitað, og við skulum
hiálna þér, Víga-Rogers. Segðu
mér bara hver hann er og -\dð
skulnm ná honum fvrir þig“.
„Ég ætlast ekki til þess að bið
náið honum fvrir mig, því að ég
get náð honum siálfur. Allt og
sumt, sem ég fer fram á af bér.
Roscoe. er loforð bitt um að þið
látið mig afskintalausan á með-
an ég afsrreiði niltinn. Ég hef
bekkt vkkur um lengri tíma og
ég vil helzt, komast hjá útistöð-
um við ykkur“.
23