Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 33

undir fjósveggnum. Boli spark-
aði og reif í festina eins og hon-
um væri það áríðandi að losna
og gera útaf við fleiri.
Gísli skoðaði bola nákvæm-
lega og þreifaði á honum um leið
og hann sagði eitthvað' við sjálf-
an sig, sem hinir skildu ekki.
„Bolaskrattinn er í ágætu
standi“, sagði hann að lokinni
athugun. „Ég tek tilboði þínu“.
Nágranninn sendi vinnumenn
sína með nautið heim til Gísla
og þeir hjálpuðu honum til að
slátra því. Að því loknu fékk
Gísli tíma til að sinna konu
sinni. Hann lagði hana á börur
í baðstofukytrunni og fór að
svipast um eftir fjölum í kistu.
IMikið starf beið hans. Fyrst
og fremst varð hann að gera að
bolanum, reykja kjötið og koma
því fvrir í skemmunni, og þegar
því var lokið væri víst bezt að
tala við prestinn um jarðarför-
ina.
Hann var ánægður með sjálf-
an sig. Að vísu hafði það verið
sárt að missa Gróu, og það á
þessum tíma árs, þegar mikið
var að gera við fjárhirðingu, já,
og svo fór ekki hjá því að ýms-
ar sárar minningar komu upp í
huga hans. . . . En gott var það
að hann hafði komizt að samn-
ingum við nágrannanna. Slík
naut iem þetta eru ekki á hverju
strái. ...
Sagan um Gísla og skipti hans
við nágranna sinn flaug út um
sveitina og menn voru ekki lengi
að gefa Gísla viðurnefni að góð-
um og gömlum íslenzkum sið.
Hann var héðan í frá alltaf kall-
aður Gísli boli.
Hann hafði sýnt ráðdeild
mikla í þessu máli, og það var
engum öðrum líkt að hefna kon-
unnar á þennan hátt. Hann
liafði blátt áfram étið þann sem
varð henni að bana.
MÖRGUM árum seinna
fannst Gísli liggjandi dauður á
kistu í skemmu sinni. Hann
hafði verið að fá sér magálsbita
þegar hann dó og líkið hélt á
bitanum í krepptri hendinni.
Það tókst ekki að losa bitann,
svo að menn urðu ásáttir um að
lofa honum að hafa hann með
sér í gröfina.
Gísli átti enga erfingja. Eigur
hans gengu til yfirvaldanna, sem
ráðstöfuðu þeim til fátækra,
þegar búið var að draga allan
áfallinn kostnað frá, sem þótti
furðu mikill. Hinir undarlegustu
hlutir komu í Ijós þegar útibúr
hans var opnað. Menn þóttust
kenna kjötið af nautinu, sem
varð orsök til þess að Gísli varð
svo frægur að vera nefndur á-
samt stórmennum í annálum.
BNDIR
HEIMILISRITIÐ
31