Heimilisritið - 01.12.1948, Qupperneq 63

Jana er nýkomin frá Lissabon,
hún dvelur hjá mér“. Og við
Jönu sagði hún: „John hegðar
sér skikkanlega, en láttu ekki
blekkjast. Hann er í raun og
veru verri en ég“. Hún sagði
þetta kæruleysislega, en Jana
fann aðvörun í orðum hennar.
„Gleður mig“. John Blaithe
sagði þessi tvö orð með áherzlu.
Þegar þau voru setzt, bætti hann
við: „Eg geri ráð fyrir að' þér
vitið, að Priscilla skiptir um
skoðanir á sólarhringsfresti —
alveg eins og um þernur“.
Jana neyddi sig til að brosa;
en án þess að forðast hann,
horfði hún sem í gegnum hann,
eins og hann væri ekki þarna.
Það skelfdi hana, því að hún
hafði ekki vitað áðúr, hve leikin
hún var í því. Eitthvað í fasi
hans, ekki einasta í því sem
sem hann sagði, erti hana.
„Ef satt skal segja —“ hélt
John Blaithe áfram, en systir
hans greip fram í.
„Gættu þín, Jana. Hann er
kaldhæðinn, og jafnvel sann-
leikurinn er einskis virði, þegar
hann segir hann“. Hún sagði
þetta léttilega, en aftur fann
Jana alvöru undir niðri.
„Nú vitið þér nákvæmlega,
hvaða álit Priscilla hefur á mér“,
sagði John hlæjandi, en þagnaði
þegar þjónn kom að' borðinu.
Meðan hann pantaði matinn,
gat Jana ekki stillt sig um að
horfa í veggspegilinn andspænis
lienni. Hún starði á sitt eigið
andlit, eins og það væri einhver
ókunnugur, en þó kunnuglegur
á svip. „Alveg eins og Vassar-
stúlka“, hafði Priscilla sagt. Það
var auðsjáanlega mikið hól.
(Framhald í nœsta hejti).

Hjónin skrifast á.
Kæri Helgi minn.
Þó að þú dveljir um tíma í London þarftu ekki að leggja lag þitt við
stelpurnar þar. Og ég skrifa þér fyrst og fremst til að spyrja þig um, hvað
þær hafa, sem ég hef ekki.
Með kveðju
Hanna.
Elsku Hanna mín.
Ekkert, góða mín. Þær hafa það bara hér!
Kær kveðja
Helgi.
HELMHjISRITIÐ
61