Heimilisritið - 01.01.1949, Page 37

„Ég þakka. Og ég er kallaður
Johnny“.
„Ég kalla yður John“, sagði
liún ákveðin. „Og nú verðið þér
að afsaka, að ég má ekki vera
að þessu lengur“. Hún gekk til
dyra.
„Ég ekki heldur“, sagði
Johnny.---------
Hjá Mansou Motors var úr
litlu að velja. Fáeinir bíiskrjóð-
ar stóðu þar á hliðarbraut, og að'-
eins einn vagn, sem stóð á palli,
var sæmilegur útlits. Lib gekk í
kringum hann og athugaði hann
nákvæmlega. Síðan gekk hún
inn í verzlunina. Þar voru tveir
menn og sá hún þá óglöggt, því
að rokkið var. „Hvað kostar bíll-
inn á pallinum?“ spurði hún.
Rödd, sem henni fannst hún
kannast við, svaraði: „Tólf
hundruð dollara að viðbættum
skatti. Lægra er ekki hægt að
koma þeim“.
„Já, verðið er alveg ákveðið“,
sagði önnur rödd.
Augu Lib voru nú tekin að
venjast rökkrinu. „Eruð þér
þarna!“ hrópaði hún.
„Já“, svaraði Johnny, og hinn
maðurinn hélt áfram: „Þetta er
fyrsta floklcs vagn og í prýðilegu
lagi . . . Eruð þið saman?“
',,Já“, svaraði Jolinny hiklaust,
og mað'urinn \irtist verða fyrir
vonbrigðum. „Jæja, þið getið nú
talað um þetta, ég þarf að
bregða mér frá á meðan. Þið
skuluð fá hann fyrir þetta verð,
en ég segi ykkur satt, að ég tapa
á þessum viðskiptum“.
„Hvers vegna sögðuð þér, að'
við værum saman?“ spurði Lib.
„Annars hefði hann auðvitað
hækkað verðið. Nú fær hann að-
eins eitt boð í bílinn“.
„En ég get ekki greitt svona
mikið, og auk þess held ég, jrð
vagninn sé alls ekki þess virði“.
„Hann er það heldur ekki“.
„En hvers vegna . . . ?“
„Af því“, sagði Johnnv hinn
þolinmóðasti, „að ég hef farið
víðar og þetta er bezti bíllinn,
sem ég hef séð Ég get lagfært
það, sem að honum er. Við skul-
um kaupa hann saman. Ég fæ að
hafa hann á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugardögum
og annanhvern sunnudag. .
„Eruð þér viss um að geta gert
við' það, sem bilað er?“
Johnny hló. „Sú vélar- eða
rafmagnsbilun er ekki til, að ég
kunni eklci ráð við henni. Auk
þess höfum við ekki nema einn
bílskúr“.
Þau fengu bílinn fyrir 1025
dollara og óku tafarlaust af stað
til þess að sælcja koffortin sín í
gistihúsin, þar sem þau höfðu
búið áður. Vélin. hikstaði og
stundi, en að lokum komust þau
þó heim.
HEIMILISRITIÐ
35