Heimilisritið - 01.01.1949, Blaðsíða 43

Prinsinn af Wales
Sjálfsœvisaga hertogans
af Windsor — 6. þáttur
AFI MINN, Edward VII. dó
í Buckingham-höll, nokkrum
mínútum fyrir miðnætti, þann 6.
maí 1910. Sama dag hafði einn
af veðhlaupahestum hans unnið
sigur á veðreiðunum í Kempton,
og ég minnist þess, hve glaður
faðir minn var, er hann fór með
þau tíðindi til hins deyjandi föð-
ur síns. Sennilega síðasta fréttin
í þessum heimi, sem hann fékk
og skildi.
Morguninn eftir vaknaði ég
við óp í Bertie bróður mínum,
núverandi konungi. Hann kall-
að'i til mín frá glugganum í
svefnherbergi okkar: „Sjáðu,
konungsfáninn er í hálfa stöng“.
Eg flýtti mér fram úr til að sjá
þetta
Og nú vissi ég að Edward kon-
ungúr, elzti sonur Viktoríu
drottningar, var látinn, 69 ára
að aldri, eftir níu ára völd. í
huga mér var hann góður mað-
ur. Glaðlyndi hans leyndi því
oft á tíðum, að hann hafði mikil
völd og áhrif, en ég hugsaði mér
hann oft sem hinn síðasta Breta,
er lifði verulega góðu lífi alla
sína daga.
Finch þjónn okkar bar okkur
morgunte og lét það' fylgja, að
faðir okkar vildi tala við okkur.
Faðir minn var öskugrár í fram-
an og hann táraðist, er hann
sagði okkur, að afi væri farinn.
Eg svaraði heldur daufur í dálk-
inn, að við hefðum þegar séð
konungsfánann í hálfa stöng.
Faðir ininn virtist ekki heyra
það sem ég sagði, en skýrði okk-
ur frá ýmsu í sambandi við síð-
ustu stundir afa.
En allt í einu sagði hann
höstuglega: „Hvað varstu að
segja um konungsfánann?“
„Hann var í hálfa stöng á
höllinni“, svaraði ég.
Faðir minn byrsti sig og
muldraði: „En það er ekki rétt“.
Og hann hélt áfram að muldra í
hálfum hljóðum hina gömlu
setningu: „Konungurinn er lát-
inn. Lengi lifi konungurinn“.
Því næst skipaði faðir minn
HEIMILISRITIÐ
41