Heimilisritið - 01.01.1949, Síða 48

stað, sem mínar fyrstu alvar-
legu vonir bruztu í lífinu. Eg
hafði vonað, að þegar dvöl mín
í liðsforingjaskólanum væri á
enda, fengi ég að fara í sjóferð
til fjarlægra staða, sem lærling-
ur á herskipi, og vinna mér inn
ný merki á einkennisbúninginn
minn.
Eg efast um að nokkur liðs-
foringjaefni hafi hlakkað til
þessarar ferðar eins og ég. En þá
fékk ég þau skilaboð' frá föður
mínum, að ég yrði að vera við-
staddur krýningu hans í júní þá
um vorið og hætta við fyrirhug-
aða för míiia til Norður-Amer-
íku, sem ég hafði hlakkað svo
mikið til.
Það voru mér hin mestu von-
brigði, og með' harm í hjarta
hvarf ég aftur í skólann til þess
að kveðja skólabræður mína.
Foreldrar mínir og systkini
höfð'u þegar flutt í Bucking-
ham-höll, og þangað fór ég nú
einnig.
Næsta morgun gekk ég með
föður mínum í garðinum. Hann
liélt yfir mér föðurlega tölu og
minnti mig á, að nú væri ég ekki
lengur réttur og sléttur liðsfor-
ingjanemi og nú yrði ég að fara
að gera mér Ijóst, hvað ætlast
væri til af mér og hver staða
mín væri í þjóðfélaginu.
Faðir minn átti ekki alltaf sem
bezt með að segja það, sem hon-
um bjó í brjósti, og liann út-
skýrði heldur aldrei fyrir mér, til
hvers hann ætlaðist af mér, en
áður en sumarið var liðið varð
mér sjálfum orðið ljóst hvað það
var.
I Buckingham og Windsor
Apríl og maí eru yndislegir
mánuðir á Englandi, en vorið
1911 voru þeir mér eitthvað
annað.
Fyrstu tvær vikur aprílmán-
aðar bjó ég í Buckingham-höll.
Herbergi mitt var á þriðju hæð
með' útsýni yfir „The Mall“.
Buckingham-höll var rúmgóð,
borið saman við hin þröngu
húsakynni, sem ég hafði vanist.
En þar var einhver gömul ryk-
lykt, sem ég finn enn ávallt, þeg-
ar ég kem þangað.
Mér hefur aldrei liðið vel þar.
Endalausir gangar og stórir sal-
ir. Við sögðum í gamni, að við
hittumst ekki lengur, nema eftir
fyrirfram gerðri áætlun. En svo
fluttumst við til Windsor, eins
og venja var á vorin.
Þessir vordagar hafa ávallt
staðið' mér fyrir hugskotsjónum
sem leiðindatími. Skólabræður
mínir, sem höfðu farið í sigling-
una, skrifuðu mér bréf, og ég
fylgdist með ferðum þeirra á
þann hátt.
Framh. í nœsta hefti.
46
HEIMILISRITIÐ